Tuesday, November 29, 2005

Samstöðu- og styrktartónleikar á Grand rokk, þriðjudaginn 29. nóv. kl. 21, sjá nánar


~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Guð er sveppur. Kvikmyndin Pharmacratic Inquisition verður sýnd í Snarrót klukkan 20 í kvöld. Áhugaverð úttekt á berserkjasveppum í trúarlegum symbólisma.
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Nóbelsverðlaunahafinn James D. Watson er einn af þeim sem uppgötvuðu hlutverk DNA og að það raðaði sé upp í tvöfaldan spíral. Hann hefur ýmsar umdeildar skoðanir. Fyrir utan að vera trúleysingi (eins og ég), þá mælir hann eindregið með erfðabreytingum á matvælum. Ef rétt er að farið, þá er ég sammála. Erfðabreytt matvæli geta haft mun meiri blessun í för með sér en bölvun, ef rétt er að farið. Watson hefur líka sagt að honum finnist að kona ætti að mega láta eyða fóstri ef það er hægt að sjá á erfðamengi þess að það verði kynvillingur. Ég er ekki sammála því -- ég er hlynntur frjálsum fóstureyðingum, en ekki að fólk sé sorterað eftir kynhneigð. Reyndar hef ég efasemdir um réttmæti þess að greina frá kynferði, kynhneigð (ef hægt að er sjá hana) eða slíku á fósturstigi nema konan sé staðráðin í að eiga barnið (að því gefnu að það sé heilbrigt).
Watson hefur líka stungið upp á að fólki verði erfðabreytt til að búa til greindari karla og fallegri konur ... ég hikstaði þegar ég sá það. Greindara fólk - ég skal samþykkja það -- en erfðabreytt fegurð, er hún ekki fullkominn hégómi? Auk þess yrði fegurð minna virði þegar allir væru orðnir það. Hins vegar væri kannski sniðugt að erfðabreyta körlum þannig að allir væru með stórt typpi. Þá mundi kannski losna um alla þessa stæla og komplexa sem sumir hafa.

Leiðrétting færð inn í síðasta hluta klukkan 15:07

Monday, November 28, 2005

Ríkisóstjórnin veðjar á ógæfuna: Okkar verkefni

Ríkisstjórn Íslands hefur lagt mikið að veði í ógæfulegum verkefnum. Svo mikið að henni er ókleift að hætta við núna, að minnsta kosti þegar annars vegar eru Kárahnjúkavirkjun eða glæpir gegn mannkyni í Írak. Það skiptir engu máli þótt 80% eða 90% landsmanna vilji að Ísland hætti stuðningi við Íraksstríðið og það án tafar. Það skiptir heldur ekki máli þótt andstæðingar Kárahnjúkavirkjunar hafi margoft sýnt fram á það að Kárahnjúkavirkjun sé arfavitlaus og ömurleg. Rökhyggja, sannleiksást eða lýðræðislegur almannavilji skipta ekki máli.

Það sem skiptir öllu máli eru hagsmunir og völd. Íslenska ríkisstjórnin hefur bundið trúss sitt við Bandaríkjastjórn í Írak og við áltröll í Kárahnjúkavirkjun, við IMF, WTO og WB í efnahagsmálum, við siðblinda auðhringa í sjávarútvegsmálum og svo framvegis, almennt fléttað hagsmunum sínum saman við hagsmuni auðjötna, prívathagsmuna og valds. Með þessum hagsmunum stendur hún og með þeim mun hún falla.

Íslenska ríkisstjórnin hefur ekki pólitískt efni áhætta við stuðning við stríðsglæpi í Írak, hætta við Kárahnjúkavirkjun, afturkalla dölu ríkisbankanna eða afnema kvótakerfið. Slíkur leikur yrði henni pólitískur banabiti. Á því leikur enginn vafi. Þannig að við getum sagt okkur það sjálf að það stoðar lítið – nei, það stoðar ekkert – að senda bænaskrár til ríkisstjórnarinnar um að hverfa af stefnu sem hún hefur lagt svona mikið að veði í. Ekki neitt. Bænaskrá til ríkisstjórnarinnar um að hætt verði við Kárahnjúkavirkjun getur eins vel heima setið og af stað farið, því hún er bænaskrá um pólitískt sjálfsmorð.

Ríkisvaldið er framkvæmdanefnd ríkjandi stéttar, auðvaldsins. Auðvaldið vill að Kárahnjúkavirkjun verði byggð, að erlendri fjárfestingu sé hleypt inn í landið, að kvótinn sé í einkaeign, að íslenska ríkið styggi ekki Bandaríkjastjórn heldur styðji Íraksstríðið. Stundarhagsmunir auðvaldsins er að Ísland sé selt hæstbjóðanda og íbúarnir með. Ríkisstjórnin sér um að framkvæma og útfæra þetta. Ríkisstjórnin og auðvaldið eru sitthvort ljónið í veginum fyrir því að rökhyggja, lýðræði og húmanismi („mjúk gildi“?) geti ríkt í stefnumótun hér á landi.

Eins og bænaskrá er gagnslaus, þá eru og mótmæli gagnslaus. Hvort sem 50 herstöðvarandstæðingar með sultardropa standa fyrir framan bandaríska sendiráðið eða 50 umhverfisverndarsinnar tjalda á Kárahnjúkum, hvort sem lesin eru ljóð á Austurvelli eða slett skyri á Hótel Nordica. Bænir og rök hrökkva skammt ef sá sem þeim er beint til hefur enga ástæðu til að fara eftir þeim. Ef hagsmunir ALCOA ganga gegn rökréttum bestu hagsmunum Íslendinga, af hverju ætti ALCOA þá ekki að vera sama?

Nei, það dugir ekki að biðja bænir. Fólk þarf að krefjast réttar síns og fylgja kröfum sínum eftir. Það er sama hvað maður hefur stórt gjallarhorn til að öskra kröfur sínar, ef maður hefur ekki burði til að fylgja þeim eftir. Ef á að hætta við Kárahnjúkavirkjun eða stuðning við glæpi gegn mannkyni, og ríkisstjórnin stendur í vegi fyrir því, þá verður augljóslega losna við þessa ríkisstjórn. Með góðu eða illu. „Ha, illu?“ heyri ég ykkur spyrja forviða, „á bara að skjóta alla, ha?“ – nei, en hvaða ríkisstjórn lætur bola sér burt án þess að mótmæla? Þegar ég tala um að koma ríkisstjórninni frá með illu er ég auðvitað að tala um að gera það pólitískt. Kippa undan henni stoðunum svo hún falli. Í pólitískri aftöku er ekki notuð alvöru öxi.

Ég mundi alveg styðja vopnað valdarán ef ég tryði að það virkaði eða hefði eitthvað gott í för með sér til lengri eða skemmri tíma litið. Það gerir það bara ekki. Fyrir utan áhættuna fyrir málstaðinn og fyrir utan að vera stofna saklausu fólki í hættu væri það annað hvort gagnslaust eða gagnslítið, og ósennilega fórnanna virði sem það mundi kosta. En okkur vantar ekki valdarán; okkur vantar byltingu. Óvirk eða friðsamleg mótmæli eru hunsuð (látið mig þekkja það) en virk eða ófriðsamleg mótmæli barin niður (og málstaðurinn öðlast bara fleiri píslarvotta). Vopnin sem hún verður háð með eru ekki byssur og sprengjur heldur traktorar, vörubílar, togarar, frystihús, mjólkursamlög, skólar, vegir. Vígvöllurinn verður efnahagskerfið, skotmarkið auðvaldið – höndin sem heldur um þá kylfu sem ríkisvaldið er.

Gæti allsherjarverkfall knúið fram breytingar? Mundi það neyða ríkisstjórnina til að hætta stuðningi við Íraksstríðið? Ef til vill. Mundi það neyða hana til að gefa heimsvaldastefnu upp á bátinn? Nei. Þótt náttúran sé lamin með lurk leitar hún út um síðir. Verkföll eru árangursrík taktík, er alltaf þeim takmörkunum háð að vera bara taktík. Sem taktík í pólitískri strategíu gætu þau hins vegar komið að miklu gagni, í pólitísku samhengi við stærri stefnu og aðra taktík, við uppbyggingu annars hagkerfis, við fræðslu, við að skipta núverandi ríkisóstjórn út fyrir betri ríkisstjórn. Með öðrum orðum, það þarf pólitíska strategíu og taktík með þróttmikilli og vel skipulagðri framkvæmd til að ganga milli bols og höfuðs á ríkisstjórninni og auðvaldinu.

Á skal að ósi stemma. Skyrslettur, vinnuvélahlekkir eða útifundir koma ekki að tilætluðu gagni. Ríkisvaldið eykur bara við valdbeitingartæki sín eins og þörf krefur - og sendir okkur reikninginn, skattborgurunum. Almenningur kærir sig kollóttan, finnst friðarsinnar og umhverfisverndarsinnar hlægilegir, hallærislegir eða jafnvel varhugaverðir. Árangurinn er enginn, allt unnið fyrir gýg. Árangursríkt starf verður að vera vel skipulagt. Eftir hverju erum við að bíða?

Sunday, November 27, 2005

Úr fréttum RÚV

Ísraelar eyðilögðu ólívutré Palestínumanna
Ísraelskir landtökumenn söguðu niður hundruð ólívutrjáa Palestínumanna við bæinn Salem skammt frá Nablus á Vesturbakka Jórdanar í dag.
Lundur með 10 ólífutrjám framfleytir palestínskri meðalfjölskyldu.

Friday, November 25, 2005

Nepal: Vinnuskjal maóista og sjöflokka

Prachanda formaður lýsir vinnuskjalinu sem maóistar og þingræðisflokkarnir hafa komið sér saman um, og um afstöðu maóista: „Prachanda ... stated that the understanding ... is "preliminary working unity" and it could rise as a long-term peoples' front ...
He added that his party was not for the 'ceremonial' monarchy but wais ready to accept the result of the constituent assembly poll held in an independent, unbiased and peaceful manner and that the breaking of ceasefire would not affect the agreement with the alliance.

Óopinbera þýðingu á skjalinu má lesa hér. Krúnan hefur að sjálfsögðu fordæmt samstarf andstæðinga sinna.

Átök milli Bandaríkjamanna og Sýrlendinga?

DEBKAfile Exclusive: US Marines are locked in battle with Syrian troops after crossing the border from Iraq into Syria at a point west of al Qaim
November 25, 2005, 12:27 AM (GMT+02:00)
Both sides have suffered casualties. US soldiers crossed over after Damascus was given an ultimatum Thursday, Nov. 24, to hand over a group of senior commanders belonging to Abu Musab al Zarqawi’s al Qaeda force. According to US intelligence, the group had fled to Syria to escape an American attack in Mosul. Syrian border guards opened fire on the American force.

(finn ekki linkinn á sjálfa söguna, en síðan er hér)

Af fréttum dagsins

Mistök? Trúlegt það. Hver er svo glær að trúa orðum Bandaríkjastjórnar eftir það sem á undan er gengið?
=== === === ===
Marcus Morgan og Vicky Short draga upp dökka mynd af vaxandi stéttaskiptingu í London. Niðurstaðan, réttilega: „It is impossible to maintain such an increasing level of inequality with the previous methods of parliamentary democracy. More-repressive measures will be necessary to control rising discontent.“
=== === === ===
Munduð þið neita að láta setja ykkur í aðstæður þar sem þið gætuð neyðst til að drepa saklaust fólk? Ég mundi neita því, án þess að hugsa mig um.

Thursday, November 24, 2005

Af ferðum mínum í London

Á fimmtudaginn var flaug ég til Bretlands til að fara á tónleika Motörhead á laugardagskvöldi. Ég fann vott af hálsbólgu á miðvikudagskvöldi, og í ljósi þess að margir sem ég þekki hafa veikst undanfarið, þar á meðal ferðafélaginn sem forfallaðist, þá tók ég enga áhættu, heldur keypti mér koníakspela í fríhöfninni, sem ég hef dreypt á síðan til að halda mögulegri hálsbólgu í skefjum. Þetta gamla húsráð hafði að vísu þann fylgifisk að ég fékk mér í annan fótinn í London.
Farfuglaheimilið sem ég gisti á heitir Piccadilly Backpackers og er næstskítugasta farfuglaheimili sem ég hef gist á, á eftir Yellow Submarine í Búdapest. Hins vegar var morgunverðurinn þar sá versti sem ég hef fengið á gististað: Tvær ristaðar sneiðar af franskbrauði, smjörlíki og sultuklípa, skolað niður með instantkaffi.
Á föstudaginn byrjaði ég á að þvælast eitthvað með neðanjarðarlestum, ráfa um miðbæinn og skoða enskar krár. Í síðdeginu fór ég í uppáhalds bókabúðina mína, Housmans Bookshop, og gerði þar stórinnkaup: Tvo fulla pappakassa af bókum, aðallega gömlum, auk fjölda tímarita og smákvera. Allt rammpólitískt, að sjálfsögðu, og rauðara en karfi. Besta viðskiptavini dagsins var aukinheldur boðið upp á rauðvín og ljóðalestur. Bækurnar sem ég keypti vógu alls 22 kílógrömm – svo það var eins gott að þetta var planið. Ég hafði nefnilega tekið með mér minnsta mögulega farangur: Bakpoka sem vó aðeins 3 kílógrömm, og ég þurfti að fylla upp í með tómum skókassa.
Á laugardaginn vaknaði ég snemma og tók lest og svo strætó norður í Highgate. Þar fór ég fyrst á pósthús og sendi eitt póstkort til kærs vinar, gekk síðan í gegn um gullfallegan almenninsgarð og kom þá að Highgate-kirkjugarði. Það er eini kirkjugarður sem ég hef komið í þar sem er aðgangseyrir, £2.00 – en reyndar þarfnast hann sárlega viðhalds, svo ég borgaði með bros á brá. Gekk smá hring um garðinn, sem er gamalgróinn og mjög fallegur, uns ég kom að erindi mínu: Gröf Karls Marx. Á henni er feiknamikil brjóstmynd af karlinum, steypt í brons og stendur á miklum sökkli, líklega allt í allt á fjórða metra á hæð. Á þessari hjartnæmu stund tók ég ofan í lotningu og vottaði virðingu mína.
Ég fór svo niður í bæ aftur. Rápaði fyrst um Leicester Square og Kínahverfið, síðan fór ég í búð og keypti dálitla jólagjöf. Fór svo aftur á skítuga farfuglaheimilið, losaði mig við hafurtask, og tók næstu neðanjarðarlest suður til Brixton. Þar sem ég var einn á ferð og ókunnugur tónleikaslóðunum, gaf ég mig á tal við tvo Breta sem voru greinilega á leið á sömu tónleika. Hékk ég síðan með þeim restina af kvöldinu. Áður en við fórum á tónleikana fórum við á knæpu, þar sem ég gekk stafkarls stíg og reyndi að koma í verð umfram-aðgöngumiða sem ég hafði undir höndum, sökum forfalla ferðafélagans. Ekki tókst mér það. Skömmu áður en við yfirgáfum knæpuna kom vesældarlegur útigangsmaður að okkur til að sníkja peninga. Annar Bretinn gaf honum smáaura. Ég gaf honum aukamiðann. Ef hann gæti ekki selt hann kæmist hann í öllu falli á tónleika, auk þess sem ég var þá laus við fyrirhöfnina við að koma honum í verð. Útigangsmaðurinn varð himinlifandi.
Á sunnudagsmorgun tékkaði ég út af farfuglaheimilinu skítuga og settist inn á nærliggjandi veitingastað, þar sem ég fékk mér vel að éta. Sökum þess að ég var með 14 kílóa bókakassa og 8 kílóa bóka-bakpoka nennti ég lítið að þvælast um. Át í ró og næði, tók svo lest á Liverpool Street lestarstöðina, tók næstu lest til Stansted, og beið þar í 5 klukkutíma, las og drakk ávaxtasafa.
Svo flaug ég heim.

Wednesday, November 23, 2005

Úr umræðu um kommúnisma

Hvað er kommúnismi“ nefnist grein eftir Paul Bowman, sem Siggi pönk póstaði á Töflunni nýlega, löng grein skrifuð frá anarkískum sjónarhóli. Ef þið ætlið að lesa áfram, þá sting ég upp á að þið byrjið á greininni sjálfri. Hana má einnig finna t.d. hér.


Allir búnir að því? Þá læt ég fylgja hérna mín ummæli um greinina:

~~~ *** ~~~ *** ~~~ *** ~~~


Þessi grein er ágæt að ýmsu leyti. Þó finnst mér (no surprise) eins og hlutur Karls Marx sé markvisst gerður lítill, þótt hugmyndanna sem hann aðhylltist gæti víða. Sömuleiðis finnst mér fimlega skautað framhjá stéttabaráttunni og efnahags-sögulegum lögmálum sem tengjast henni. Stéttabaráttan skín víða í gegn, en það er eins og höfundur forðist að nefna hana sínu rétta nafni. Hvers vegna? Ætli hann óttist að lesendur sínir (sem ég giska á að séu flestir anarkistar) telji hann þá marxista og taki þá minna mark á honum? Um leið og stéttabaráttan er ekki tekin með í reikninginn missir róttæk hreyfing áttirnar í sögulegu samhengi sínu. Afturhvarf til handiðnaðar eða sjálfsþurftarbúskapar er ekki valkostur. Eiginlega kemur þessi grein mér að nokkru leyti þannig fyrir sjónir að henni sé ætlað að bæta marxískum kenningum í vopnabúr anarkista, án þess að Marx þurfi sjálfur að fylgja með. Hvað er málið með þessa feimni við Marx? Vilja menn virkilega láta Stalín eða borgarastéttina ráða því hvort Marx er talinn gagnlegur hugsuður eða ekki?
Paul Bowman skrifaði:
Marx - a failed synthesis
...
In his studies in the 1840s, Marx had come across the work of both Thompson and Hodgskin and from their common ground critique of capitalist exploitation he takes the broad outline of his critique of the same in "Capital" and other works.
Það er gott og rétt að það komi fram að hugmyndir Marx komu ekki frá himnum ofan. Nema hvað. Það mætti hins vegar líka koma fram að Marx sjálfur þóttist ekki hafa fundið upp á öllu í kenningum sínum, samanber frægt bréf hans til Weydemeyers:
Karl Marx skrifaði:
... And now as to myself, no credit is due to me for discovering the existence of classes in modern society or the struggle between them. Long before me bourgeois historians had described the historical development of this class struggle and bourgeois economists, the economic economy of the classes. What I did that was new was to prove: (1) that the existence of classes is only bound up with particular historical phases in the development of production, (2) that the class struggle necessarily leads to the dictatorship of the proletariat, (3) that this dictatorship itself only constitutes the transition to the abolition of all classes and to a classless society.
[leturbreytingar hjá Marx]
Marx þykist ekki eiga heiðurinn af að hafa uppgötvað stéttir, stéttabaráttu né pólitíska hagfræði - en hann eignar sér hins vegar heiðurinn af ályktununum þrem sem hann dró, að stéttaskipting fer eftir tæknistigi og framleiðslutengslum, að sögulega nauðsynlegar lyktir stéttabaráttunnar væru alræði öreiganna og afnám stéttaskiptingar.
Paul Bowman skrifaði:
However on the issue of the main contention dividing the two Marx ended up choosing neither one nor the other.
Hvers vegna hefði hann líka átt að gera það? Það er það sem fræðimenn gera, klippa kenningar sundur með gagnrýni og líma þær svo aftur saman með fræðilega yfirsýn og samhengi, svo niðurstaðan verði betri. Ég sá þetta kallað "að skapa sér sína eigin-kenningu" í ágætri bók sem ég las fyrir ekki svo löngu síðan. Það er að segja, nota eigin gagnrýnu hugsun til að sigta burtu hismið en halda eftir kjarnanum svo eftir standi betri skilningur, betri vitneskja.
Paul Bowman skrifaði:
Concentrating most of his effort on elaborating the critique of capitalist political economy already outline by Thompson and Hodgskin in the 1820s, Marx wrote remarkably little on the principles governing post-capitalist society.
Það var meðvitað og markvisst, og hann orðaði það sjálfur þannig að hann ætlaði sér ekki að "semja uppskriftirnar fyrir eldhús framtíðarinnar". Kynslóðirnar sem gera byltinguna skipuleggja vitanlega sjálfar hvernig þær ætla að haga sínum málum, og skipuleggja það í samræmi við aðstæður á sínum stað og tíma sem þá er.
Paul Bowman skrifaði:
What little he wrote in the "Critique of the Gotha Programme" seems an attempt to reconcile the two opposing principles. On the one hand Marx argues that as society emerges from capitalism with the expropriation of the land and means of production from the landowning and capitalist classes, it must retain the forms of money, the wage and exchange. This, Marx's "lower phase of communism" (which n.b. is not communist in the way this term is used in this article) corresponds to Hodgskin's vision of capitalism without capitalists. Yet on the other hand, Marx sees this first stage not as an end in itself but only as a transitional stage towards the "higher phase of communism" corresponding to Thompson's vision of a society from which wage, money and exchange have been abolished. Marx's attempt at a synthesis of the two positions is undeveloped and fails to answer basic questions. Namely why the first stage is not a sufficient goal in itself, how exactly does the first stage create the (unspecified) conditions for the second stage and how and when does the transition from one to the other actually take place?
Þetta er ekki sanngjarnt, það þarf ekki mikla yfirlegu til að skilja hvers vegna fyrsta stigið dugir ekki eitt og sér, og eins þarf ekki mikið hugmyndaflug til að sjá fyrir sér stökkið af fyrra stiginu yfir á það síðara: Fyrra stigið er sósíalismi, tímabilið eftir að bylting öreigastéttarinnar hefur sigrað borgarastéttina. Á því tímabili eimir ennþá eftir af borgarastéttinni, og fólk er ennþá í viðjum hugarfarsins sem hún ól það upp í meðan hún réð ríkjum, auk þess sem ójöfnuður milli fólks er ennþá landlægur og framleiðslan er ekki nóg til að fullnægja geðþótta allra. Á stigi sósíalismans fer því fram:
(a) stéttabarátta (pólitísk bylting) - borgarastéttinni og öðrum valdastéttum er markvisst eytt sem stétt með því að eyða þeim framleiðslutengslum og öðrum félagslegum tengslum sem þær hafa skapað eða sett svipmót sitt á, þar á meðal má nefna stigveldi á vinnustað, trúarbrögð og núverandi hjúskaparhöft;
(b) menntun (þekkingarbylting) - almenn og víðtæk, húmanísk, manndýpkandi og mannauðgandi, samfara útbreiðslu á umburðarlyndi, skilningi og samkennd ef þetta skilar sér ekki sjálfkrafa með menntuninni;
(c) aðstöðujöfnun (félagsleg bylting) - sósíalísku (sameignar- og samvinnu-) eignarhaldi og rekstrarformi er komið á með tilliti til framleiðslu- og dreifingartækja, lands og annarra náttúruauðlinda og annars sem heyrir til verðmætasköpun og lífsbaráttu, samfara skipulagningu sem miðar að hámarksafköstum og sanngjarnri skiptingu;
(d) iðn- og tæknivæðing (tæknibylting) - tækniframfarir og iðnvæðing með það að markmiði að leysa mannkynið úr fjötrum fáfræði og afkastaleysis sem gera það undirgefið náttúruöflum eða duttlungum árstíða, en í staðinn kemur maðurinn fram sem hinn frjálsi herra jarðarinnar.

Árin (eða áratugina, fer eftir atvikum) eftir að borgarastéttinni er steypt mala þessar byltingar samhliða hver annarri og úr gamla, stéttskipta, kúgaða, firrta samfélaginu vex samfélag kommúnismans, þar sem menn ganga brosandi og frjálsir til vinnu sinnar og alin er önn fyrir hinum minnstu meðbræðsum og -systrum, allir hafa nóg að bíta og brenna og engan þarf að kúga, eina reglan er að svo sem maður vill að aðrir menn gjöri sér, skuli hann og þeim gjöra. Þar með er seinna stigið vaxið fram úr því fyrra.
Paul Bowman skrifaði:
This focus on the historical and contestational dynamics of the process is what gives Marx's work continuing relevance to theorists today, yet it is accompanied by a lack of attention to specifics of the goal of a post-capitalist society. Despite his many contributions, Marx's work on its own represents a backwards step in comparison to Thompson's work when it comes to investigating the social relations of a post-capitalist society.
...aftur þykir mér Bowman ósanngjarn. Marx var ekki spámaður, hvað sem sumir fylgismenn hans virðast hafa haldið, og það er hreint ekki sanngjarnt að ætlast til þess að hann hefði getað sagt eitthvað safaríkt af viti um hvernig félagsleg tengsl framtíðarsamfélagsins yrðu -- á sama hátt og það er ekki hægt að áfellast Marx, þótt hann hafi ekki getað órað fyrir vandamálum á borð við olíukreppuna, stórfellda mengun eða kjarnorkusprengjur. Hann hafði einfaldlega ekki forsendurnar til þess.

Þessi punktur er mjög góður:
Paul Bowman skrifaði:
The need for a theory that addressed "the big picture" led to the evolution of "macroeconomics" which in turn relegated the neo-classicists efforts to microeconomics. The problem for macro-economists remained the same as for the original political economists, how to get a stable measure of wealth undistorted by monetary inflation. In the end the measure they have chosen is the Retail Price Index (in the UK - similar indexes exist by different names in different countries). This is an index based on a basket of gods to reflect the consumption of an "average" worker which additions to reflect utility and housing costs, etc. In other words a measure of the cost of labour. The RPI is thus the re-introduction of the labour theory of value as a base measurement of the value of money. In this and other areas such as development economics honest commentators have had to admit the practical need to re-introduce a measure of the value of labour as a base unit of analysis.

Tuesday, November 22, 2005

Motörhead / In Flames / Girlschool, Brixton Academy, 19. nóvember 2005

Ég ákvað að bregða undir mig betri fætinum og skella mér til London á þessa girnilegu tónleika. Þar sem ferðafélagi minn forfallaðist var ég einn á ferð og með aðgöngumiða sem ég þurfti að koma í verð. Í lestinni til Brixton gaf ég mig á tal við tvo Breta sem voru augljóslega á leiðinni á sömu tónleika og fylgdi þeim (rataði enda ekki á staðinn). Kom við á knæpu, og eftir ítrekaðar en árangurslausar tilraunir til að selja hinn miðann, þá gaf ég hann heimilislausum Indverja sem varð ákaflega glaður! Síðan fórum við á tónleikana. Girlschool höfðu því miður lokið settinu sínu þegar við komum og In Flames voru byrjaðir. Við fréttum að Lemmy hefði komið á svið með Girlschool í laginu Don't Touch -- og vorum eðlilega vonsviknir að hafa misst af því. In Flames hef ég aldrei náð að fíla nógu vel, en þeir voru ágætir.
Næst stigu Motörhead á svið. Ég hafði fengið mér í annan fótinn og tróð mér í þvöguna fremst, svo ég man því miður ekki mikið af lagalistanum. Hitt man ég, að þeir tóku nóg af gömlum, góðum slögurum sem ég þekkti vel, svo ég get ekki kvartað. Fékk líka eyrnasuð, marblettir og harðsperrur, sem heyra til góðum tónleikum. Þegar aðalsettinu var lokið tóku þeir aukalög, fyrst óplöggað lag af Inferno, sem ég get ómögulega munað hvað heitir en kom mjög vel út og vakti mikla lukku. Þeir klykktu svo út með Ace of Spades (nema hvað).
Það eina sem ég hef út á tónleikana að setja var að hljóðið var ekki nógu hátt. Ekki nógu hátt. Á Motörhead. Öðruvísi mér áður brá. Að öðru leyti er ég sáttur og vel það. Í stuttu máli sagt var það vel þess virði að gera sérstaka ferð til London á þessa tónleika.

Og þar hafið þið það.

Ég er kominn aftur!

Það eru skiptar skoðanir um nýjustu leikfléttu Sharons. Án þess að ég þykist vita nákvæmlega hvað hann hyggst fyrir, þá leyfi ég mér að fyllyrða að það er ekki mark takandi á blaðri hans um friðarvilja. Þegar Sharon talar um frið er rétt að leita skjóls.
=== === === ===
Í Mogganum í gær, s. 21, sagði Þórunn Sveinbjarnardóttir að Íslendingar hefðu „hvorki reynslu, þekkingu né burði til þess að sinna verkefnum sem krefjast vopnaburðar.“ Þetta kann að vera rétt -- þótt ég efist reyndar um að Íslendingar séu eins gagnslausir sem atvinnumanndráparar og mætti skilja af orðum hennar. Það er samt ein ástæða sem Þórunn nefnir ekki, veigamestu rökin gegn vopnaburði Íslendingar, sem eru að þátttaka og stuðningur við heimsvaldastefnu viðheldur óréttlæti heimsins og stuðlar að meiri völdum þeirra sem hafa of mikil völd fyrir. Auk þess helst það í hendur við þá æskilegu öryggisstefnu að dvergþjóð reyni að afla sér ekki óvina. Við ættum m.ö.o. að halda okkur við árahlummana og hrífutindana og láta eldstafina eiga sig -- það er nefnilega hægt að meiða sig á þeim.
=== === === ===
Patrick Wood skrifar greinina „THE GLOBAL ELITE: WHO ARE THEY?“ (1/3) -- ég er nú ekki nema búinn að renna yfir hana augunum, en sýnist í fljótu bragði að það sé nokkuð varið í hana.
=== === === ===
Er nú gamla Grýla dauð? Hvað næst, að Ósama sé dauður? Eða kannski Elvis?

Saturday, November 19, 2005

Afrek dagsins

Eg hef i dag loksins komid thvi i verk ad heimsaekja grof Karls Marx i Highgate-kirkjugardinum i London!

Monday, November 14, 2005

Halldór Ásgrímsson hefur sagt að það sé bara vitleysa að Ísland hafi verið hlutlaust undanfarna áratugi; það hafi svo sannarlega verið hluti af vestrænu blokkinni í Kalda stríðinu, og standi því ennþá tryggt við hlið Bandíttaríkjastjórnar. Tal um að horfið hafi verið frá hlutleysi sé því út í hött. Nú segir í Almennum hegningarlögum (leturbreytingar mínar hér):
92. gr. ... fangelsi allt að 10 árum, eða sektum, ef brot er lítilræði eitt ... skal hver sá sæta, sem af ásetningi eða gáleysi stofnar hlutleysisstöðu íslenska ríkisins í hættu, aðstoðar erlent ríki við skerðingu á hlutleysi þess, eða brýtur bann, sem ríkið hefur sett til verndar hlutleysi sínu.
Ætli megi túlka þetta svo að hlutleysi sé útgangspunkturinn og Halldór og Davíð séu sekir um að rjúfa það? Eða skyldi vera átt við að ef Ísland lýsir yfir hlutleysi í einhverju tilteknu stríði, þá sé það það tiltekna hlutleysi sem sé refsivert að spilla? (Æ, það er sennilega seinni túlkunin...)
=== === === ===
Nepalskir maóistar framlengja einhliða vopnahlé sitt.
=== === === ===
The individual has always had to struggle to keep from being overwhelmed by the tribe. To be your own man is hard business. If you try it, you will be lonely often, and sometimes frightened. But no price is too high to pay for the privilege of owning yourself. -- Rudyard Kipling
=== === === ===
Disobedience, in the eyes of anyone who has read history, is man’s original virtue. It is through disobedience that progress had been made, through disobedience and through rebellion. -- Oscar Wilde
=== === === ===
It is a truism that almost any sect, cult, or religion will legislate its creed into law if it acquires the political power to do so, and will follow it by suppressing opposition, subverting all education to seize early the minds of the young, and by killing, locking up, or driving underground all heretics. -- Robert A. Heinlein

Sunday, November 13, 2005

Horfur í frönsku uppreisninni

Uppreisnin virðist vera að fjara út í París, á meðan hún blossar upp í miðborg Lyon. Nú eru komnar 17 nætur af ofbeldi í röð. Ætli það fari ekki að stytta upp? New York Times hafa tekið saman stigatöflu franskra stjórnmálamanna.
Thus far, one observation seems inescapable: tough talk seems to be working with the public, as opposed to a discussion of the general condition of the alienated children and grandchildren of immigrants, whose frustration has fueled the violence.
The major power struggle has been within the governing center-right party, and so far it looks as if
the winner has been Interior Minister Nicolas Sarkozy. He has managed to dominate government policy by expressing the sentiments of the angry, anti-immigrant right while drowning out arguments that immigrants have grievances that should be addressed.
[leturbreytingar mínar]
Nicolas Sarkozy er stór sigurvegari, Jean-Marie Le Pen ætti líka að finna pólitískt kapítal (óvíst þó hve mikið), de Villepin er talinn tapa einhverju en aðallega standa í stað (og þá tapa í raun, þar sem Sarkozy er hans helsti keppinautur um forsetaembættið 2007). Hollandi, leiðtogi Sósíalistaflokksins (svokallaða) tapar líka eitthvað, þar sem hann og félagar hans hafa ekki haft pólitíska vígstöðu til að bæta stöðu sína. Chirac þykir koma út úr þessu eins og auli.

Þessar vangaveltur eru góðar og gegnar og skipta auðvitað máli. Það sem mér finnst þó kannski segja talsvert um NYT er spurningin sem ekki ber á góma: Hvernig koma ungmennin sem hafa staðið í þessari uppreisn út úr henni, pólitískt séð? Af hverju spyr blaðamaðurinn ekki að því í greininni? Hann veltir aðeins fyrir sér öðrum vígstöðvunum, þeim sem standa að ríkisvaldinu eða styðja það. Með öðrum orðum er hann klárlega hlutdrægur. Fréttin er ritskoðuð. Ritskoðuð af sínum eigin höfundi.
Allavega, ég hef nú nýlega gert grein fyrir því hvernig ég býst við að hlutirnir þróist næstu misserin í Frakklandi. Eins og fram kemur hér að ofan hefur hægri vængurinn frekar sótt í sig veðrið, en miðjan og hófsama vinstrið veikst í þessum óeirðum. Róttæka vinstrið hefur hins vegar fágætt sóknarfæri til að koma góðu til leiðar. Mér skilst að anarkistar og maóistar séu helst með uppreisnarseggjunum á bandi en aðrir ekki eins. Nú gæti farið í hönd púpu-tímabil lærdóms, bandalagsmyndunar og skipulagningar, áður en fiðrildi byltingarinnar breiðir út vængina í næstu uppreisnaröldu - eða þarnæstu. Jæja, þetta kemur allt saman í ljós. Spekúlasjónir eru svosem til lítils.
Ef einhver vill kynna sér hlið uppreisnarmannanna, þá vil ég benda á viðtalið „A NIGHT WITH 'RIOTERS' WHO FEEL 'RAGE'“ - enska þýðingu upp úr Le Monde.
=== === === ===
Ég held e´g hafi gleymt að benda á nýjustu greinina á Gagnauga: „Mannréttindabrot yfirvalda gagnvart mótmælendum“ er nýlega komin í loftið. Lesið hana. Það er skipun.
=== === === ===
Kannski ekki ný frétt, en „Hermenn drepa konur og börn í Írak“.

Saturday, November 12, 2005

París; mastermændinn Zarqawi

Það er talað um læti á Champs Elyssée í París í dag. Viðbúnaður ríkisvaldsins er skiljanlega mikill. Það verður fróðlegt að sjá hvort tilhneigingin verður ríkari eftir að rykið sest, hægrisveifla til að berja niður þessa lægstu stétt samfélagsins, eða vinstrisveifla til að koma henni um borð í björgunarbát þjóðarskútunnar. Það gæti brugðið til begga vona.
=== === === ===
Ég hef oft talað um hvað grýlurnar „Zarqawi“ og „bin Laden“ fara í taugarnar á mér. Ég hef oft talað um að ég trúi ekki á að „al Qaeda“ séu sjálfstæð samtök. Svona últra-reaktíf stefna sem þjónar hagsmunum bandarískrra heimsvaldastefnu svona vel dettur ekki af himnum ofan. Ég hreinlega trúi því ekki. Það þarf ekki snilling til að sjá hagsmunina sem yfirstéttin hefur af að róttækni ungra múslima beinist í þennan ömurlega farveg bókstafstrúar og forheimskunar, frekar en framsækinn, sósíalískan farveg. Þarf ekki snilling til, og nóg er til af áhrifamönnum með svipað siðferði og minkur, hagsmuni og skilning, sem mundu glaðir taka þátt í að búa til svona grýlu. Grýlu fyrir Vesturlandabúa, Hameln-flautuleikara fyrir íbúa múslimaheimsins. Afvegaleiða unga blóðheita menn sem fullir eru af réttlátri reiði. Fjarstýra stefnunni, haga henni þannig að bandarísk heimsvaldastefna (eða einstakir hlutar hennar) njóti góðs af og geti nýtt sér pólitískt bakland sem þeir hefðu aldrei aðgang að nema bakdyramegin. Ná þannig óséðum áhrifum, styðjast við óséðar stoðir, berjast með óséðum vopnum...
Nú fékk ég tölvupóst, upphaflega frá bandarískum hermanni í Írak, sem minnti mig á þessar hugleiðingar. Hér er brot út honum:
It is widely viewed that Zarqawi's use of suicide bombers, en masse, against the civilian population was a serious tactical mistake. Many Iraqi's were galvanized and the caliber of recruits in the Army and the police forces went up, along with their motivation. It also led to an exponential increase in good intel because the Iraqi's are sick of the insurgent attacks against civilians.
Alvarleg taktísk mistök. Þessi „Zarqawi“ á að vera mastermænd. Sá sem er mastermind hlýtur að átta sig á því hvað árásir á óbreytta borgara eru óvinsælar meðal sömu óbreyttu borgara. Það er annað sem þarf ekki snilling til að skilja.
Taktísk mistök hjá Zarqawi -- eða snilldarleg taktísk leikflétta hjá kriminel elementum innan bandaríska stjórnkerfisins?
=== === === ===
Ef þið skiptið Írak út fyrir Jórdaníu, þá gildir það sama um þessar þrjár kóordineruðu sjálfsmorðsárásir sem drápu tugi manna. Jórdanskir borgarar brugðust ókvæða við -- eins og þurfti ekki snilling til að sjá fyrir -- og þar hafa „andstæðingar hryðjuverkamanna“ án efa hækkað í áliti hjá almenningi. Stendur mastermændinn ógurlegi ekki undir nafni? Eða er hann kannski meiri og undirförulli mastermænd en stuðningsmenn hans í flór samfélagsins vita?

Thursday, November 10, 2005

Hvers má vænta af uppreisninni í París + fleira

Kommadistró Íslands verður í TÞM í dag. Sjá blogg KDÍ.
=== === === ===
Ísrael: Peretz fellir Peres“ held ég að sé frétt dagsins. Þetta á að vera mjög góð frétt fyrir friðarsinna. Uri Avnery gerði nýlega grein fyrir ástæðum þess, lesið „Peretz is Not Peres“ -- hafandi lesið greinina fyrst, þá greip ég andann á lofti við að sjá fréttina.
=== === === ===

Af Frökkum


Ég er ekki hættur að hugsa um unga lágstéttarfólkið á götuvígjunum í París. Egill Helgason skrifar líka um ástandið þar, og vitnar meðal annars í Gérard Lemarquis, sem „sneri vangaveltunum um aðlögunarvanda innflytjenda í Frakklandi á haus; sagði að óeirðirnar undanfarna daga væru einmitt dæmi um að þeir hefðu aðlagast vel. Svona hefðu Frakkar alltaf hegðað sér – byltingar, uppþot og læti hefðu alltaf verið góð og gild aðferð þar í landi.“ Orð að sönnu.

Hér á eftir fara skýringar sem eru að miklu leyti byggðar á skýringum vinar míns í París.



Uppreisnin sem er í gangi núna er sjálfsprottin og fólkið sem gerir hana skipuleggur hana sjálft í mörgum smáum hópum, sem aftur tengjast hver öðrum í gegn um farsíma, internet o.s.frv. -- þetta er að öllum líkindum til merkis um styrkleika uppreisnarinnar. Annars vegar mundi uppreisn skipulögð ofan frá ekki hegða sér svona; hún væri að öllum líkindum miðstýrðari, meðan uppreisn sprettur ekki fram sjálf eins og þessi gerir nema virkilegur hiti sé í mönnum. (Auk þess mundi samsæri af þessari stærðargráðu líklega spyrjast út og verða fyrirbyggt af valdstjórninni.) Hins vegar er ekki hægt að afhöfða höfuðlausan her, og í uppreisn sem hefur ekkert leiðtogasæti er síður pláss fyrir valdagíruga, tækifærissinnaða stéttsvikara.

Þótt mönnum sé heitt í hamsi og hvítni hnúarnir, þá er það samt ekki nóg. Úthverfafátæklingarnir eru frekar einangraðir og hafa litla pólitíska reynslu. Uppreisnarölduna mun væntanlega lægja og ríkisvaldið ná tökum á nýjan leik. Miðstéttirnar, sem núna eru uggandi, álíta þetta kynþáttaóeirðir og munu styðja tilraunir yfirstéttarinnar til að herða og styrkja valdstjórnina til muna -- fasískar ráðstafanir. Reyndar mun strax vera farið að mynda eins konar heimavarnarlið víða meðal miðstéttarinnar, ef ske kynni að á þyrfti að halda.

Það sem þessi alda gæti gert -- og er reyndar líkleg til að gera -- er að hraðsjóða sterka og skýra pólitíska vitund í hugum fátæklinganna. Núna vantar þá prógram og þá vantar líka meðvitaða og stéttvísa pólitíska framvarðarsveit sem getur sett framsækinn kúrs, sett fram kröfur, sett dagskrá og verið valkostur við gamla valdakerfið. Í raun mætti segja að það sé gott að slíkt afl sé ekki til núna; ef svo væri mundi það í fyrsta lagi líta út fyrir að standa fyrir innflytjendur eða afkomendur þeirra, þ.e.a.s. eins og eins konar kynþátta-afl, og virka fælandi á aðra Frakka svo stjórnvöld gætu klofið hreyfinguna og sigrað hana sundraða. De Villiers, Le Pen og fleiri afturhaldsseggir eru meðal raddanna sem vinna að slíkri sundrun, með tali um „íslamvæðingu Frakklands“ og „eþnískt borgarastríð“ -- divide et impera að hætti fasista. Í öðru lagi mundi slíkt afl ef til vill leiða uppreisnina í ógöngur, því vegna þess hvað sjálft fólkið á götuvígjunum á mikið eftir ólært í stjórnmálum er það kannski ekki tilbúið til að taka þátt í að móta framsækna stefnu, og því yrði hreyfingin ólýðræðisleg -- og sem slík líkleg til að falla um sjálfa sig. Ef aldan hjaðnar og undirstéttin nær pólitískum þroska, samböndum og atgervi fyrir næstu öldu, þá mun ég fylgjast með af ákafa.

Þessi uppreisn er ekki kynt af íslamistum, heldur er hún sekúlar. Stærstu samtök íslamista hafa meira að segja komið fram og skorað á fólk að hætta þessu -- með öðrum orðum, að sætta sig við ástandið, treysta stjórnmálamönnunum og reyna að fá málum sínum framgengt í borgaralegum farvegum þingræðisins. Þar með hefur forysta íslamista auðvitað afhjúpað sjálfa sig sem borgaralegt og afturhaldssamt afl. Maður veit samt ekki hvaða áhrif herskárri íslamistar munu hafa. Hitt er annað mál, að hugmyndafræði íslamisma er afturhaldssöm í meira lagi, hefur innbyggða híerarkíu og sameinar ekki þá sem ekki aðhyllast íslam. Hún mun því valda þeim vonbrigðum sem setja traust sitt á íslamska heimsbyltingu. Ef íslamistar ná miklum áhrifum er líklegt að þau áhrif verði skammvinn.

Í Frakklandi stendur mest arðrændi hluti hinnar vinnandi stéttar í uppreisn. Byltingarsinnar hafa nú tækifæri til að lyfta grettistökum til að glæða pólitíska vitund og skilning undirstéttarinnar. Á meðan hófsamari, borgaralegri vinstriöfl fordæma ofbeldið, bera róttækari öfl kennsl á uppreisnina sem stéttaátök. Maóistar, anarkistar og fleiri hamast nú á akri byltingarinnar. Nú er lag að byggja skipulagða hreyfingu, sameina róttækustu öflin og undirbúa næstu uppreisnaröldu -- því hennar er kannski ekki langt að bíða.

Sjaldan er ein uppreisnaraldan stök.

=== === === ===
Ég vil líka benda á ritstjórnargrein WSWS um neyðarlögin sem hefur verið gripið til í Frakklandi, m.a. um rasismann og þá aðför að lýðræði sem felast í þeim. Financial Times flytur líka frétt um téð lög og gagnrýni sem stjórnvöld hafa orðið fyrir.
=== === === ===
Á WSWS er einnig grein um pyntingar Bandaríkjamanna.

Wednesday, November 9, 2005

Enn af bálreiðum Frökkum og uppreisnum

Sjónarvotturinn Sara Kolka lýsir aðstæðum í París.
Kalli virðist taka í sama streng (1, 2) og ég varðandi byltingu í Frakklandi.
Rage of French Youth Is a Fight for Recognition“ segir Washington Post. (Ég þakka Birni Darra fyrir ábendinguna.) „Many of the rioters grew up playing soccer on Rezzoug's field. They are the children of baggage handlers at nearby Charles de Gaulle International Airport and cleaners at the local schools.
"It's not a political revolution or a Muslim revolution," said Rezzoug. "There's a lot of rage. Through this burning, they're saying, 'I exist, I'm here.' "
“ (Leturbreytingar mínar.) Þessum Rezzoug skjátlast. Hvað er til pólitískara en það að botnfall samfélagsins (orðalag Kalla) rísi upp, reyni að varpa af sér drápsklyfjum og krefjist réttar sín? Krefjist viðurkenningar, eins og WP orðar það. Þegar fólk sem ekki nýtur viðurkenningar segir „hingað og ekki lengra“ og krefst þess að vera viðurkennt sem fólk, þá get ég ekki hugsað mér pólitískari kröfu. Þessi uppreisn er svo pólitísk sem nokkur uppreisn er pólitísk. Pólitísk krafa um að pólitísku misrétti linni, stéttarbundnu misrétti. Fólk er bálreitt og hefur líka ástæðu til. Útgöngubann hefur lítið að segja, enda er það ekki lögreglan sem ræður ríkjum. Reiði fólksins er réttlát, hvað sem mönnum kann að finnast um einstakar aðferðir.
Krafa um að vera metinn sem manneskja er sú sanngjarnasta krafa sem ég þekki. Í sjálfu sér er það ekki aðalatriði hvort það er brotið á manni vegna kynferðis, eþnísks uppruna eða þjóðernis, húðlitar, kynhneigðar eða stéttarstöðu. „Komdu fram við mig eins og manneskju“ er krafa sem ekki er hægt að neita. Þessi krafa er kjarni frjálslynds sósíalisma. Fólk á heimtingu á mannsæmandi meðferð og framkomu.
=== === === ===
Talandi um uppreisnir, þá er níundi nóvember í dag. Þennan dag fyrir 73 árum, 1932, var það sem næst er talið komast uppreisn á Íslandi: Gúttóslagurinn. Í miðri kreppunni ætlaði bæjarstjórn Reykjavíkur að minnka atvinnubótavinnuna og lækka launin í henni. Fjölda verkamanna dreif að, og ætluðu þeir að koma í veg fyrir að tillagan yrði samþykkt. Það tókst þeim með því að hleypa upp fundinum. Lögreglan skarst í leikinn, en varð að lúta í lægra haldi eftir harðan bardaga. Um kvöldið var 21 lögreglumaður ófær um það, vegna meiðsla, að gegna skyldum sínum við yfirstéttina. Verkamenn -- verkalýðsflokkarnir tveir og verkalýðsfélögin -- réðu Reykjavík. Brynjólfur Bjarnason og Héðinn Valdimarsson mátu samt stöðuna þannig að þeim væri ekki stætt á að láta kné fylgja kviði og keyra byltingu í gegn með valdaráni, enda mundi yfirstéttin verða fljót að ná vopnum sínum aftur, sem og varð. Því varð engin bylting -- og ósennilegt að hún hefði heppnast hvort sem er.
=== === === ===
Ég hef uppfært hlekkinn á Arngrím.
=== === === ===
Ungrót var í Kastljósinu í gærkvöldi. Mér fannst þau bara koma nokkuð vel út.

Tuesday, November 8, 2005

Af „óeirðunum“ í Frakklandi

Ef ég læsi ekkert nema Propaganda Matrix mundi ég sennilega halda að úti í heimi væru „einlæg“ ofbeldisverk fátíð, að fólk tæki sér hér um bil aldrei vopn í hönd án þess að illa innrættir valdsmenn toguðu í spotta og neru saman höndunum. Ég held það ekki. Fólk kemst -- oftar en ég hefði kosið -- í þær aðstæður að eðlisávísun, réttlætiskennd eða örvænting sparkar því á fætur og það hleypur út með lurk eða grjót í hendi.
Því nefni ég Propaganda Matrix, að þar er endurbirt grein eftir Wayne Madsen: „Neo-con/fascist provocateurs behind French riots?“ heitir sú. Í henni þykir mér koma vel fram hvað pólitísk sýn íhaldsmannanna á Propaganda Matrix getur verið þröng. Eru agentes provocateurs á bak við uppþot þar sem þúsundir ungmenna sjá ástæðu til að fara í götubardaga? Eru þetta kriminel elemtna í stjórnkerfinu sem eru að verki? Sko, í flestum eða öllum stjórnkerfum eru vissulega kriminel element, og agent provocateur-aðferðin er vel þekkt og mikið notuð. Madsen skrifar:
The possibility that neo-cons and their fascist allies are manipulating the violence in France to their own advantage has the net result of bringing France into the neo-cons' oft-stated goal of a "Clash of Civilizations" between the West and the Muslim world.
Hann skrifar einnig:
[M]ost of the rioters, mostly from North Africa and Western Africa, are not even practicing Muslims, making the possibility of "Fifth Column" provocateurs being behind the violence all the more likely.
Vitið þið hvað? Ég held að Madsen hafi rangt fyrir sér. Ekki kannski að öllu leyti -- mér finnst það meika sens að stjórnvöld reyni að nýta sér svona ástand eftir megni, eftir því sem það er hægt -- það er að segja, reyni að haga seglum eftir vindi, eins og hvaða stjórnvöld sem er mundu reyna. Það kæmi mér vissulega á óvart ef ríkisstjórn Frakklands hefur ekki fært aukið eftirlit og sterkari valdstjórn ofar í forgangsröðina. Út af fyrir sig kemur það heldur ekki á óvart þegar ríkisstjórnir sviðsetja ofbeldisverk gegn sjálfum sér til þess að réttlæta fasískar ráðstafanir. En í þessu tilfelli þykir mér helst til langt seilst.

„Eru þetta óeirðir eða eitthvað meira?“ spurði ég vin minn í tölvupósti, franskan erkikomma. Eitthvað mikið meira, sagði hann, „þetta er uppreisn fólksins!“ og ég er ekki frá því að ég hafi lesið eftirvæntingu úr orðum hans. Er þetta það? Er byltingin loksins að koma? Ekki veit ég það, og því síður veit ég hvernig þessu lyktar. Hitt veit ég, að við sem hérna sitjum, fjarri atburðunum í Frakklandi, heyrum ekki nema takmarkaðan hluta af því sem er athygli vert. Áðurnefndur vinur minn benti mér á síðu þar sem aðeins önnur hlið kemur fram en sú sem við lesum í Morgunblaðinu. Uppreisn fólksins. Atvinnulausir ungir lágstéttarmenn sem hafa fengið nóg af því að það sé traðkað á þeim. Neisti kveikir bál. Kannski eru fátækrahverfin ekki bara full af aumingjum sem hafa spilað illa úr sínu. Kannski hefur valdstjórnin höggvið einu skipti of oft í sama knérunn. Kannski er komin upp hreyfing sem er í senn víðfeðm, sekúlar og bálreið. Hreyfing sem brettir upp ermarnar, kreppir hnefana og hjólar beint í óvininn.
Kannski. Ég býst við að komi í ljós.
=== === === ===
Annars fær Wikipedia hrós fyrir grein sína um uppþotin. Alfræðiorðabókarfærsla sem er uppfærð hér um bil í rauntíma. Spónn úr aski meginstraums-fjölmiðlanna?

Af átökum víða um heim

Það virðist vera komið á daginn hvers vegna bandarískir hermenn reyndu að drepa ítölsku blaðakonuna Giuliönu Sgrena: Hún bjó yfir upplýsingum sem koma sér illa fyrir Bandaríkjaher. Þær upplýsingar eru þessar: Bandaríkjaher notaði brennandi fosfór sem vopn gegn íbúum Fallujah - þar á meðal gegn óbreyttum borgurum - í aðförinni miklu fyrir ári síðan. Fosfórinn á að heita að vera til þess að lýsa upp landsvæði til að auðvelda hermönnum að athafna sig, en nýtist einnig prýðilega til þess að brenna fólk lifandi. Með öðrum orðum, Bandaríkjaher notar efnavopn gegn Írökum.
=== === === ===
A DEADLY INTERROGATION -- Can the C.I.A. legally kill a prisoner? spyr Jane Mayer í gríðarlega langri grein.
=== === === ===
Í Eþíópíu neita leiðtogar stjórnarandstöðunnar sökum sem þeim eru gefnar, að hafa boðað mótmæli gegn ríkisstjórninni, sem barin voru niður og kostuðu 46 mannslíf. Auðvitað neita þeir sökum. Í fyrsta lagi voru mótmælin ekki nema réttmæt, enda sterkur grunur á víðtæku kosningasvindli -- í öðru lagi voru það þrælar ríkisvaldsins sem skutu til að drepa, eins og íslenskur kristniboði bar í viðtali við Morgunblaðið ekki alls fyrir löngu. Núna stefna þeir að stóru verkfalli í mótmælaskyni. Við sjáum hvernig það fer. Ekki vildi ég vera eþíópíska ríkisstjórnin; auðmýkt heima fyrir og á barmi stríðs við Erítreu.
=== === === ===
Málgagn nepalskra royalista, Gorkhapatra, birtir ritstjórnargrein um það hvernig Kommúnistaflokkur Nepals (sameinaðir marx-lenínistar) [ath. ekki maóistar] færast í átt til meiri róttækni. Lesið greinina -- það er langt síðan ég hef séð annan eins haug af hlutdrægni, lýðræðis-fjandskap og almennum pólitískum dónaskap. Góðar fréttir þó, ef rétt er hermt, að CPN(UML) hafi sett lýðveldisstofnun á stefnuskrána. Ef það er rétt, þá er tilefni til að fagna. Þetta forneskjulega, fábjánalega konungsdrusludæmi er tímaskekkja og á heima á forngripasafni.
Maóistar lýsa yfir "lokun" á hinu afskekkta héraði Kanchanpur í vestanverðu landinu, til að mótmæla því að leiðtogar úr þeirra röðum hafi verið teknir fastir.* Það eru fjórar vikur eftir af einhliða þriggja mánaða vopnahléi maóista (sem konungssinnar hafa ekki virt nema að litlu leyti). Nú má spenna öryggisbeltin; blossar allt upp í dauða og djöfli?
=== === === ===
Útgögnubann sett á óeirðasvæði í Frakklandi. Mér finnst nú skrítið að það hafi ekki verið gert fyrr. Ég get ekki sagt að ég öfundi Frakka heldur, þessa dagana. Verst þykir mér samt að hafa ekki almennilegar spurnir af því (a) hverjir það akkúrat eru sem standa að baki óeirðunum og (b) hvað þeim akkúrat gengur til.
=== === === ===
Kurt Nimmo er viss í sinni sök, að Ósama bin Laden sé dauður og ahfi verið það lengi. Það er sagt að Ósama hefur (eða hafði) árum saman átt við nýrnabilun að stríða. Það eitt og sér er sterk vísbending um að hann sé dauður -- það eru nefnilega lítið framboð á díalýsuvélum í Waziristan eða Baluchistan. Nimmo vísar í greinar á borð við "Ósama dauður og grafinn", að hann hafi undirgengist aðgerð á bandarískum herspítala í júlí 2001 (*) og að mjög háttsettur bandarískur leyniþjónustumaður hafi heimsótt hann á annað bandarískt hersjúkrahús í september 2001! (*)
=== === === ===
Glæpamaðurinn Alberto Fujimori, frv. forseti Perú, er kominn aftur til S-Ameríku úr sjálfskipaðri útlegð í Japan. Er í Chile og á yfir höfði sér framsal til Perú, þar sem verður réttað yfir honum eins og hundinum sem hann er.

Monday, November 7, 2005

Óeirðirnar í París

Frakkland: Maður drepinn, kveikt í 1300 bílum, tvær löggur illa leiknar. Óeirðir hafnar í svo mörgum sem 300 bæjum til viðbótar. Það eru miklar fréttir af atburðum, en minni analýsa. Borgarstjóri Rómar segir aðlögunarvanda innflytjenda vera vandamálið. Til skamms tíma var látið eins og ástæðan væri að tveir strákar hefðu grillast í spennistöð.
Ástæðan fyrir óeirðunum er hvorki að innflytjendur aðlagist ekki frönsku samfélagi né að tveir strákar hafi steikst á rafmagnsgirðingu, það var bara dropinn sem fyllti mælinn, neistinn sem kveikti bálið - ástæðan er spenna milli stéttanna í París, og þar sem innflytjendur eru meira og minna í lágstétt.
Í fyrsta lagi eru það atvinnulausir eða mjög lágt launaðir öreigar sem flýja eymdina í N-Afríku til koma til lands tækifæranna, Frakklands, sem er þungamiðja fjármagnsins og betra að sjá sér farboða þar en heima fyrir. Í öðru lagi reyna stéttsvikul frönsk verkalýðsfélög að stemma stigu við innflutningnum til þess að halda uppi launum franskra verkamanna, í staðinn fyrir að taka á móti þeim sem velkomnum bræðrum og berjast saman fyrir sameiginlegum réttindum. Í þriðja lagi reynir yfirstéttin að kljúfa undirstéttina innbyrðis með því að sá fræjum tortryggni og ótta (rasisma) og torvelda undirstéttinni þannig að ná vopnum sínum. Það er sagt í fréttum að þetta séu innflytjendur. Ég efast ekki um að þeir séu stór hluti, eða í meirihluta, en þetta eru ekki innflytjendur sem slíkir, heldur eru þetta fyrst og fremst öreigar. Þeim er gróflega mismunað á mörgum sviðum, þeir fá lægri laun, þeir fá jafnvel ekki ríkisborgararétt og eru utan við meginstraum fransks samfélags o.s.frv.
Tveir grillaðir strákar hafa sjaldan verið tilefni til tveggja vikna óeirða, einir og sér. Dauði þeirra er bara hvati sem leysir spennuna úr læðingi. Innflytjendastefna borgaralegra stjórnvalda er tvískinnungsleg: Í aðra röndina gefa þau sig yfirleitt út fyrir að vera umburðarlynd og vilja leyfa fólki að flytja inn í landi, en þegar þangað er komið og innflytjendurnir eru farnir að mala gull fyrir atvinnurekendur, þá nær velvildin ekki lengra. Það er ekki pólitískur vilji fyrir því að bjóða innflytjendur í alvöru velkomna, eins og með því að veita þeim ókeypis kennslu í tungumálinu eða ríkisborgararétt fyrr en eftir dúk og disk.
Stærstu samtök bókstafstrúaðra múslima í Frakklandi hafa gefið út fatwa um að óeirðunum eigi að linna og það strax. Þeim linnir samt ekki. Getur verið að óeirðirnar séu ekki af trúarlegum toga spunnar? Réttara sagt: Gefur það ekki auga leið að þær eru það ekki? Þeir sem standa í þessum óeirðum eru fátæk ungmenni sem eygja enga von í lífinu í Frakklandi og eru undir stöðugu áreiti lögreglu.
=== === === ===
Eþíópía og Erítrea eru á barmi þess að fara í stríð -- aftur. Lesið nánar um Erítreu og um Eþíópíu og hvað er á seyði þarna.
=== === === ===
"Aðgerð stáltjald" (hmm.. minnir á eitthvað) kostar bandarískan hermann lífið í bænum Husaybah. Í ljósi minna eigin skrifa frá því í gær læt ég þessa beinu tilvitnun fylgja, leturbreytingar eru mínar:
U.S. officials have described Husaybah, which used to have a population of about 30,000, as a stronghold of al-Qaida in Iraq, which is led by Jordanian extremist Abu Musab al-Zarqawi.*
Þetta heitir að mála skrattann á vegginn. Sama lygin er endurtekin nógu oft til að fólk fari að trúa henni.

Sunday, November 6, 2005

Írak, enn og aftur

Juan Cole heldur því fram að skelmirinn al Zarqawi sé uppblásinn af stríðsaðiljum í Írak. Billmon rekur hans afstöðu og sína eigin. Án þess að ég þykist vera einhver sérfræðingur í málefnum Íraks, þá held ég að Cole ofmeti Baathista- elementin í írösku andspyrnunni mjög. Ég held að þetta sé í raun nokkuð einfalt: Innrásin í Írak getur af sér andspyrnu almennra borgara og atvinnulausra hermanna. Þessi andspyrna er í fyrstu lítið skipulögð en tekur á sig skipulag í starfi sínu. Inntak andspyrnunnar er særð réttlætiskennd Íraka en yfirbragðið er að einhvejru leyti trúarlegt, einfaldlega vegna þess að þegarríkisvaldið hrynur, þá eru trúarbrögðin helsti strúktúrinn sem er eftir, sameiningartákn og samstarfsvettvangur. Bandaríkjamenn gera sitt besta til að kljúfa andspyrnuna, fyrst með því að hlaða undir Kúrda og shí'íta, síðan með því að sviðsetja árásir sem verða kveikjan að innbyrðist trúflokka/ættbálkaerjum. Grafið er undan lögmæti og trúverðugleika andspyrnunnar með því að ljá henni framandlegt yfirbragð ("foreign jihadists" sem þó eru ekki nema um 6% af andspyrnunni og auk þess styrkir vera þeirra í Írak réttan málstað) og glæpsamlegt/níðingslegt ("al Zarqawi" fremur hryllilegar aftökur við grunsamlegar kringumstæður, rænir vestrænum blaðamönnum o.s.frv.).
Bandaríkjamenn geta barist og barist gegn írösku andspyrnunni, en þeir geta ekki brotið hana á bak aftur án þess að drepa hálfa þjóðina í leiðinni. Eina leiðin til þess að íraska andspyrnan hætti er að hernáminu linni og Bandaríkjaher snáfi heim til sín. Svo lengi sem hann er þarna mun hann halda áfram að espa írösku þjóðina á móti sér, og svo lengi mun andspyrnan loga. Ástæðan er einföld: Hagsmunir Bandaríkjastjórnar og hagsmunir írösku þjóðarinnar eru díametrískt andstæðir. Bandaríska elítan vill yfirráð yfir olíuauðlindum Íraks, að Írakar verðleggi olíuna sína í dollurum, ekki €vrum, og strategíska stöðu í nafla mesta olíusvæðis í heiminum, í og með til að hafa ekki öll egg í sömu körfu þar sem Saúdi-Arabía er. Eðlilega kæra Írakar sig ekki um að vera bara einhver bakþúfa fyrir bandaríska heimsveldið, síst þó ef það kostar þá olíulindirnar, frumburðarrétt sinn. Hvað er þá eðlilegra en að þeir grípi til vopna? Því fyrr sem íraska þjóðin hrekur heimsvaldasinna af höndum sér, þess betra.
=== === === ===
"Ekkert lát á óeirðum í París" segir RÚV. Það er naumast.
=== === === ===
Grein um raunveruleikasjónvarp og stjórnmálamenn sem fara eftir fyrirfram sömdu handriti.

Amon Amarth og Jötunmóður

Jötunmóður í gærkvöldi heppnaðist alveg ágætlega. Nokkrir tugir mættu og drukku öl, og síðan var farið á Grand rokk. Sjálfur fór ég um 1-leytið, sá síðustu lögin með Sólstöfum og síðan Amon Amarth. Með fullri virðingu fyrir upphitunarhljómsveitunum, þá meikaði ég bara ekki meira. Allavega, ég var gyrður sverði og með hjálm á höfði. Í þvögunni voru annar hjálmur, annað sverð, einn skjöldur og tvær axir, og með þessu börðumst við. Ég vó nokkra og var veginn nokkrum sinnum. Skemmtileg tilbreyting að gera svona á tónleikum.
Annað sverðið og báðar axirnar lifðu kvöldið af og ég hélt á þeim heim. Fyrir utan múnderinguna sem ég var í, þá vöktu þessar axir talsverða athygli. Ein stelpa spurði: „Hvað ertu að gera með þessar axir?“ Ég svaraði: „Nú, ég er auðvitað að fara að drepa menn með þeim.“ Þá tók hún á öðru axarblaðinu og sagði: „Þú ert ekkert að fara að drepa neinn, hún er úr plasti!“
Já, nó sjitt, öxin var úr plasti. Ég gat þá greinilega ekki verið á leiðinni að drepa neinn með henni, en held hins vegar að ég þurfi að eiga orð við vopnasalann minn á mánudaginn; hann hefur hlunnfarið mig helvískur.

Saturday, November 5, 2005

Remember, Remember the Fifth of November...

Þennan dag fyrir 400 árum, þann fimmta nóvember 1605, var hinn kaþólski Guy Fawkes gripinn glóðvolgur í kjallara enska þingsins með 36 tunnur (2,5 tonn) af byssupúðri sem hann ætlaði að nota til að sprengja húsið í loft upp ásamt mótmælenda-aðlinum og konungsfjölskyldunni á þingsetningardaginn, en þannig ætlaði hann að leggja grunninn að nýju veldi kaþólskra á Englendi. Fawkes var pyntaður og tekinn af lífi fyrir landráð og drottinsvik.
Hann og samsærismenn hans unnu með vitund kaþólsku kirkjunnar og meira að segja sjálfs páfans, en það sem meira er, þeir unnu með vitund ráðherra í ensku stjórninni, Lord Monteagle, sem hafði komið því til leiðar að þeir hefðu aðgang að kjallaranum, án þess að þeir vissu að hann hefði komið nálægt því. Lord Monteagle leiddi Guy Fawkes og félaga í gildru. Í staðinn fyrir að grípa inn í samsærið um leið og hann varð þess vís, þá lét hann þá halda því áfram en greip inn í á síðustu stundu. Englendingar voru felmtri slegnir, og með þessi svikráð að skálkaskjóli gerðu stjórnvöld aðför að borgararéttindum á Englandi, sem þeir réttlættu með „öryggisástæðum“ - vegna raunverulegrar og ímyndaðrar ógnar af kaþólikkum. Ógnaröld ofsókna gekk í garð.
=== === === ===
Rússar styðja Gyanendra einræðisherra í Nepal. Það ættu þeir ekki að gera.
=== === === ===
Er sameining Norður- og Suður-Kóreu vonlaus? Ekki aldeilis. Jákvætt merki: Kórea verður með eitt, sameiginlegt lið á Ólympíuleikunum 2008.
=== === === ===
Mullah Ómar er sagður hafa sent frá sér tilkynningu.
=== === === ===
Daniel Martin, 35 ára Bandaríkjamanni, hafa verið dæmdar bætur vegna Gulf War Syndrome, fyrstum manna. Þetta er stórt skref í átt tilviðurkenningar á því að Gulf War Syndrome sé til í alvörunni og sé ekki bara heilaspuni. Það er gott.
=== === === ===
Af þessari frétt þykir mér vera stækja af óvönduðum fréttaflutningi og rasisma.
=== === === ===
Bandaríkjamenn farnir að plana Kúbu með engum Kastró.
=== === === ===
Búist við miklum átökum á fundi leiðtoga Ameríkuríkja“ - „Fulltrúar Bandaríkjanna munu reyna að sannfæra fulltrúa hinna landanna um að fríverslun, aukin einkavæðing og virkara lýðræði sé besta leiðin til þess að draga úr fátækt í álfunni.“ [leturbreytingar mínar] -- Virkara lýðræði, já? Hvenær undanfarna öld hefur bandaríska elítan stuðlað að virkara lýðræði? Ég spyr. Þeir geta trútt um talað.
=== === === ===
Leturbreytingar mínar:
Venezuela Chavez Says U.S. Won't Sell F-16 Jet Parts [...]
``Now they don't want to sell us maintenance parts for the F-16s,'' Chavez said today in a televised speech in Caracas. ``Not only that, when we try to find parts in other countries, the U.S. pressures them not to sell to us.''
Venezuela bought 24 F-16s from the U.S. in 1983 and three have since crashed. Venezuela bought 100,000 AK-103 rifles from Russia in May, part of a $120 million contract for military helicopters and aircraft.
``Maybe we'll have to buy Russian or Chinese planes to defend ourselves.'' Chavez said. ``We don't need U.S. imperialism to live. Maybe will send Cuba 10 planes. Or maybe give them to China so they can see the technology of the planes.''

Bólivía

Því er spáð að Evo Morales verði næsti forseti Bólivíu.

Friday, November 4, 2005

Fróðlegt viðtal; pyntingar; óeirðir; hryðjuverkaógn

Hér getur að líta stórfróðlegt viðtal við George Burdi, nasistann sem stofnaði Resistance Records en hefur nú snúið frá villu síns vegar og afneitað kynþáttahatri. Viðtalið veitir góða innsýn í hugarheim rasista og hvernig þeir starfa, og hvernig maður eins og Burdi losnaði úr viðjum fordóma og haturs.
=== === === ===
Búist við miklum átökum á fundi leiðtoga Ameríkuríkja“ - „Fulltrúar Bandaríkjanna munu reyna að sannfæra fulltrúa hinna landanna um að fríverslun, aukin einkavæðing og virkara lýðræði sé besta leiðin til þess að draga úr fátækt í álfunni.
=== === === ===
Bandaríkjamenn réttlæta stefnu sína í skýrslu til Sþ“ af skefjalausri hræsni, yfirdrepsskap og hártogunum. Þessir menn segir íslenska íhaldið að séu vinir okkar. Tali þeir fyrir sjálfa sig. Af vinunum skuluð þér þekkja þá.
=== === === ===
Óeirðirnar halda áfram í úthverfum norðan Parísar og færast í aukana frekar en hitt. Parísardaman hefur bent mér á að óeirðirnar eru ekki í hinni eiginlegu Parísarborg heldur talsvert utan hennar, kannski ámóta og Keflavík miðað við Reykjavík.
=== === === ===
Hæstiréttur dæmir Ástþóri bætur, krónur 150.000, fyrir að hafa sætt gæsluvarðhaldi saklaus. Með öðrum orðum, Ástþór fór með rétt mál og varaði réttilega við hryðjuverkaárásum á íslenskar flugvélar. Það þarf að fletta nánar ofan af þessu ... hvaða flugfélög það eru sem stofna farþegum sínum í mögulega hættu á að verða skotmörk.

Hugleiðing út frá frétt um Zimbabwe

Morgan Tsvangirai, leiðtoga Movement for Democratic Change (MDC), stjórnarandstöðuflokksins í Zimbabwe, er að takast að splundra sínu eigin liði. Það eru góðar fréttir fyrir Robert Mugabe. Ef við heyrum eitthvað um þetta í fjölmiðlum hér á Vesturlöndum, þá á ég von á að þessi þróun verði hörmuð, að lýðræðisvinirnir (þeir kenna sig jú við lýðræði) skuli þarna spila rassinn úr buxunum.

Ég ætla að leyfa mér að vera ósammála. Ekki því að þeir séu að spila rassinn úr buxunum, heldur að þeir séu kallaðir lýðræðisvinir.

Ekki það að ég sé sérstakur stuðningsmaður Mugabe -- en hann hefur ekki hlotið sanngjarna umfjöllun á Vesturlöndum. Ég held það megi hafa það fyrir þumalputtareglu, að þegar þjóðhöfðingjar eru úthrópaðir sem villimenn, brjálæðingar, vitleysingar eða illmenni, þá ætti að gefa því gaum, hvað þeir standa fyrir í alvörunni. Mugabe hefur vissulega margt ljótt á samviskunni -- t.d. meðferð samkynhneigðra í Zimbabwe og hvernig fátækrahverfi hafa verið jöfnuð við jörðu í Harare, en íbúunum sagt að hypja sig „heim til sín“ (á sama hátt og það mætti reka mig „heim“ í Þingeyjarsýslu vegna þess að faðir minn flutti þaðan fyrir 40 árum síðan).

Gallinn er bara að það er ekki þetta sem Mugabe er fyrst og fremst úthrópaður fyrir. Hann er úthrópaður fyrir að gera upptæka búgarða í eigu forríkra hvítra bænda og skipta þeim upp á milli svartra landbúnaðarverkamanna og fátækra bænda. „Land to the tiller.

Ég held að það sé rétt hjá honum að gera það. Hver á skilið að eiga meira land en hann getur ræktað sjálfur eða meira land en hann þarf að nota, meðan nágrannarnir hanga á horriminni? Ég, fyrir mitt leyti, hefði reyndar meiri trú á að samyrkjuvæða þessa búgarða -- en engu að síður er Mugabe þarna að gera það sem er réttlátt -- og er úthrópaður fyrir það á Vesturlöndum. Á sama tíma hefur hann verið berorður í harkalegri og oft beinskeyttri og réttmætri gagnrýni á vestræna heimsvaldasinna, og hefur gengið sæmilega vel að losa Zimbabwe úr klóm vestræns heimsvaldaauðmagns og heimsvaldasinnaðra alþjóðastofnana.

MDC er stjórnarandstaðan, sem hefur háð mikla baráttu gegn „einræðisherranum með hundaæðið“ -- en er allt sem sýnist? Ein aðalkanónan í MDC er Ian Smith -- hann var leiðtogi apartheidstjórnarinnar í Zimbabwe meðan landið hét Norður-Rhódesía, áður en Mugabe komst til valda og afnam apartheidkerfið. MDC er afturhaldsafl. Þeir eru ekki bara með það á stefnuskránni að bola Mugabe forseta frá, heldur líka að opna landið fyrir erlendri fjárfestingu (lesist: að vestrænir auðjötnar geti keypt upp hvað sem þá lystir af náttúruauðlindum og infrastrúktúr). MDC er stjórnmálaafl sem mætti líkja við „appelsínugulu byltinguna“ í Úkraínu eða sams konar „byltingar“ í Serbíu, Georgíu og víðar, Solidarnosc í Póllandi, stjórnarandstöðuna í Venezuela og svo framvegis.

Afturhaldsbyltingarafl. Byltingarafl af þeirri gerð sem lætur Sjálfstæðismenn taka sér popúlíska frasa í munn.

Stjórnmálaafl sem gefur sig út fyrir að standa fyrir lýðræði og mannréttindi en stendur fyrst og fremst fyrir
kapítalisma og þann hluta valdastéttarinnar sem telur sig missa spón úr aski sínum vegna stjórnarháttanna. Og hlýtur tilstyrk vestrænna heimsvaldasinna til þess arna.

Zimbabwe þarfnast vissulega mannréttindabyltingar, lýðræðisbyltingar, iðnbyltingar, kvenfrelsisbyltingar og fleiri slíkra. Kapítalískrar byltingar þarfnast það ekki. Landið er nógu fátækt samt. Við afturhaldsaflinu MDC segi ég nei takk. Ég segi líka nei takk við Mugabe -- en viðurkenni fúslega að honum er ekki alls varnað.

Æðið hefur gripið um sig

Einhvern sá ég benda á þetta. Meiriháttar.
=== === === ===
Í fyrradag keypti ég nýjar bjöllur og nafnspjöld á kettina mína tvo. Náði öðrum kettinum og setti græjurnar á hálsbandið. Þegar kötturinn stóð upp og gekk af stað trompaðist hann alveg, trompaðist. Æddi um eins og óður væri, ólmaðist í teppum og húsgögnum og ég hélt hann væri orðinn eitthvað verri. Það var nýja bjallan sem var svona hávær að kötturinn hálfgeggjaðist af henni. Ég tók hana af honum aftur í miskunnsemi minni og setti ekki svona bjöllu á hinn köttinn. Hrikalega háværar bjöllur, reyndar.
Nokkru seinna lá hinn kötturinn á gólfinu og flatmagaði. Ég fiktaði eitthvað með bandspotta yfir honum og kötturinn fylltist áhuga á bandspottanum og lék sé rheilmikið með hann. Þegar hann var búinn að „veiða“ eþennan verðuga andstæðing byrjaði hann að sporðrenna spottanum. Nú var spottinn fastur í annan endann, en ég horfði á köttinn gleypa meira og meira þangað til ekki nema nokkrir sentimetrar stóðu út úr honum. Þá tók ég í taumana og dró 20 sentimetra af bandi upp úr kettinum. Ég veit ekki hvor var meira hissa, kötturinn eða ég.

Thursday, November 3, 2005

Hið íslenska tröllavinafélag kynnir: Jötunmóður

LAUGARDAG 5. NÓVEMBER er JÖTUNMÓÐUR Hins íslenska tröllavinafélags.
Hann fer fram á Celtic Cross, hefst klukkan 20:00 og stendur til miðnættis.
Hið íslenska tröllavinafélag býður Þjóðbrók, félag þjóðfræðinema , og Mannætufélag Íslands verða sérstakir heiðursgestir.
Jötunmóðurinn er upphitun fyrir tónleika hinna sænsku Amon Amarth sem spila á Grand rokk upp úr miðnætti.
Þeir sem ætla ekki á þá tónleika eru jafn velkomnir og aðrir á Jötunmóð, að súpa öl og hlusta á þýða tóna í góðum félagsskap.
(Þeim sem ætla á Amon Amarth vill félagið benda á að hafa með sér herklæði og vopn úr plasti til þess að efna til bardaga á tónleikunum!)

Innflutt vinnuafl og pyntingar

Árni Magnússon þykist vera reiður út af starfsmannaleigum, eins og hann sé sjálfur saklaus í þessu máli. Mér sýnist hans afstaða í málinu vera hin popúlískasta -- ég leyfi mér að draga það í efa að hann hafi orðið andvaka yfir hlutskipti austur-evrópskra verkamanna fyrr en það fór að vekja svona mikla athygli.
Í fréttum útvarpsins heyrði ég einhvern - var einhver frá Vinnumálastofnun? - tala um að það væri ótækt að „erlent vinnuafl væri haft að féþúfu“! Ég skellti upp úr! Haft að féþúfu?? Það er það sem auðvaldsskipulagið gengur út á til að byrja með, að hafa fólk að féþúfu! Íslenskt auðvald flytur inn erlent vinnuafl til þess eins að hafa það að féþúfu, á sama hátt og íslenskt auðvald stendur í rekstri fyrirtækja til þess eins að hafa fólk að féþúfu, og í tilfelli íslenska vinnumarkaðarins eru það íslenskir, vinnandi menn sem eru hafðir að féþúfu.
Þetta er það sem vinnandi fólk á sameiginlegt, hvaðan sem það er upprunnið, að vera haft að féþúfu. Mér finnst það ótækt, já - og ég fagna því ef Vinnumálastofnun er mér sammála um það og styður það að auðvaldsskipulaginu verði kollsteypt og efnahagskerfið endurskipulagt á sósíalískum grundvelli.
=== === === ===
Leiðari DV í dag benti á góðan punkt. Fangaflutningarnir um Keflavíkurflugvöll eru eðlilegur hluti af því að taka þátt í „hryðjuverkastríði“ og hafa herstöð á Miðnesheiði til að byrja með. Ef okkur óar við pyntingum og þátttöku Íslendinga í þeim - þá liggur beinast við að draga okkur út af „lista hinna viljugu“ og segja okkur úr Atlantshafsbandalaginu í leiðinni.
Talandi um „lista hinna viljugu“, þá hef ég heimildir fyrir því að Davíð og Halldór hafi verið í móttöku erlendis, gott ef ekki í London, snemma árs 2003, verið þar á máli við eina af aðalsprautunum í Íraksstríðinu - gott ef það var ekki Blair - og, eftir að hafa drukkið nokkur glös, sagt honum digurbarkalega og hálf-hlæjandi að setja „okkur bara á þennan lista“.

Tuesday, November 1, 2005

Fangaflutningar og fleira

Keflavíkurflugvöllur notaður til að flytja fanga á pyntingabúðir. Þessu hlýtur herra Halldór að vera stoltur af. Fréttatilkynning frá Amnesty.
=== === === ===
Augnablik -- getur verið að 2B sem sé umritun á B.B. sem sé skammstöfun á Bjarnabófarnir?
=== === === ===
Óeirðunum í París linnir ekki.
=== === === ===
Prussian Blue. Hrollur.