Katrín Jakobsdóttir á fundi Alþýðufylkingarinnar

Alþýðufylkingin boðar til opins fundar um framtíðarsýn vinstrimanna miðvikudaginn 30. október kl. 20 í MÍR-salnum Hverfisgötu 105.

Framsögu hafa Katrín Jakobsdóttir formaður VG og Þorvaldur Þorvaldsson formaður Alþýðufylkingarinnar.

Hvaða samfélagsbreytingar á vinstra fólk að setja á dagskrá?

Hvernig getur vinstra fókk sett varanlegt mark á samfélagið?

Hver eru sóknarfæri vinstra fólks á Íslandi í dag?

Þetta eru nokkrar af þeim spurningum sem ætla má að beri a góma á fundinum.

Eftir framsöguræður verða almennar umræður en fundinum lýkur kl. 22.

Heitt á könnunni og allir velkomnir.

• Alþýðufylkingin

Stolt og rísandi vinstristefna

Inga Sigrún Atladóttir skrifar afsökunarbeiðni vegna þess sem miður hefur farið hjá Vinstri-grænum á kjörtímabilinu. Margt er gott í þessum pistli og sumt stendur mér það nærri, sem fyrrverandi félaga í VG, að mér þykir rétt að bregðast við. Inga segir t.d. réttilega að talsmenn vinstristefnu virðist hafa misst sjálfstraustið eftir langvarandi áróður hægriaflanna. Það er út af fyrir sig rétt – en það sem verra er, þá hafa þeir líka bæði misst áttanna, og traustið á fólkinu.

Sá sem hefur skýra vinstrisinnaða sýn, sér að höfuðmeinsemdir þjóðfélagsins hverfast meira og minna í kring um þá staðreynd að hér ræður fámenn yfirstétt ríkjum og arðrænir hina. Í öðru lagi að eina aflið sem getur staðið gegn valdi auðstéttarinnar er samtakamáttur fólksins – og þá því aðeins að hann sé skipulagður og honum sé beint gegn forréttindum valdastéttarinnar. Þessi skilningur einkennir ekki stefnu eða forystu Vinstri-grænna, fremur en annarra krataflokka, hvorki fyrir né eftir formannaskiptin.

Það er ekki nema eðlilegt að forysta flokks, sem stendur í stappi en skilur hvorki hvaða markmiðum hún ætti að berjast fyrir, né með hvaða tækjum, missi sjálfstraustið.

Einhver kynni að spyrja hvað sé þá eiginlega eftir?

Nokkuð annað en þvæld síð-endurskoðunarstefna, í bland við þá speki Tryggva Þórhallssonar* að allt sé betra en íhaldið?

VG hefur sýnt stefnu sína í verki. Það er stefnan um að laga sig að kröfum Samfylkingarinnar, þó það kosti ESB-aðild. Laga sig að kröfum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Laga sig að kröfum fjármálaauðvaldsins og endurreisa gálgana. Laga sig að kröfum kvótaauðvaldsins og fresta afnámi kvótakerfisins þangað til það kemst í öruggt skjól næstu hægristjórnar. Boða sæstreng til Evrópu. Banna verkfall og ríghalda í punginn í kjarasamningum við opinbera starfsmenn. Stefna sem hlýtur að valda vinstrimönnum bæði vonbrigðum og álitshnekki.

Í afsökunarpistli Ingu Sigrúnar nefnir hún að það hafi „ekki verið byggt upp fjármálakerfi á grunni sameignar í anda vinstrimanna“ – það eru orð að sönnu. Ég man ekki á hve mörgum flokksráðsfundum voru fluttar ályktunartillögur, m.a. af mér sjálfum og Þorvaldi Þorvaldssyni, um félagsvæðingu fjármálakerfisins, og ýmist felldar jafnharðan eða vísað frá – að ógleymdum báðum landsfundunum sem ég sat, og mörgum fundum sem ég sat ekki. Ástæðan blasir auðvitað við: Flokkurinn er bara hægrisinnaðri heldur en hann vill sjálfur kannast við, því miður. En verkin tala sínu máli og fáir sem láta plata sig aftur.

Einhver spurði áðan hvað væri eftir. Vinstristefnan er eftir, þótt VG hafi yfirgefið hana.

Kallið mig spámann, en ég bar aldrei miklar vonir til ríkisstjórnarinnar sem nú er að fara frá. Að vísu nógu miklar til að verða dálítið vonsvikinn – en aðallega nógu litlar til að segja bless við flokkinn í tæka tíð til að stofna nýjan, í félagi við fleiri vinstrimenn sem vilja ekki bara kalla sig vinstrimenn heldur fylgja og stunda vinstristefnu.

Alþýðufylkingin er komin fram á sjónarsviðið, komin til að vera og er opin fyrir hverjum þeim sem eru sammála stuttri og skýrri stefnuskrá okkar: Við stöndum fyrir fullveldi, jöfnuð og fyrir félagsvæðingu fjármálakerfisins og annarra innviða samfélagsins. Vinstrimenn eru boðnir sérstaklega velkomnir, til að taka loksins þátt í uppbyggingu flokks sem er á forsendum vinstrimanna og í anda vinstrimanna.

* Mishermi leiðrétt 21. júlí 2013.

Félagsvæðing fjármálastarfseminnar

Nýlegt erindi Þorvalds Þorvaldssonar, Félagsvæðing fjármálastarfseminnar, birtist á vefsíðu Alþýðufylkingarinnar í gær. Ég mæli með því að lesa það, það skýrir vel hvað átt er við með hugmyndinni, hvað felst í henni og hvað hún ætti að leiða af sér.

Hvað er þessi félagsvæðing sem allir eru að tala um?

Þorvaldur Þorvaldsson, formaður Alþýðufylkingarinnar og oddviti í Reykjavíkurkjördæmi norður, heldur framsögu um félagsvæðingu í kvöld, þriðjukvöldið 9. apríl kl. 20:00, í kosningamiðstöð Alþýðufylkingarinnar að Hverfisgötu 82: Hvað er félagsvæðing? Út á hvað gengur hún? Af hverju er hún lykillinn að farsælli efnahagsstefnu fyrir Ísland? Hver græðir á henni og hver tapar á henni? Þessum spurningum og fleirum verður svarað í framsögunni.
Einnig má benda fólki á að lesa Félagsvæðingu fjármálastarfseminnar.

Svona minnkum við vægi verðtryggingarinnar

Verðtrygging væri ekki vandamál ef það væru ekki vextir og verðbólga. Vaxta- eða gróðakrafa kapítalísks fjármálakerfis er aðalástæðan fyrir verðbólgunni. Alþýðufylkingin vill félagsvæða fjármálakerfið, reka það sem opinbera þjónustu við fólk og fyrirtæki, sem er ekki rekin í gróðaskyni heldur beinlínis með það markmið að veita hagstæða fjármálaþjónustu. Þorvaldur Þorvaldsson, formaður Alþýðufylkingarinnar, hélt erindi sem tekur vel á þessu: Félagsvæðing fjármálastarfseminnar. Um félagsvæðingu almennt segir í stefnuskránni okkar:

Alþýðufylkingin berst fyrir jöfnuði. Til þess er nauðsynleg umfangsmikil félagsvæðing í hagkerfinu. Með félagsvæðingu er ekki aðeins átt við ríkisrekstur eða annað félagslegt eignarhald heldur verði markmið rekstrarins annað og víðtækara en bókhaldslegur hagnaður: Hagur almennings og samfélagsins í heild verði í öndvegi, viðkomandi starfsemi lúti lýðræðislegum ákvörðunum og stefnumörkun og enginn geti haft hana sér að féþúfu.

Auk þess:

Lykilatriði er að öll fjármálastarfsemi verði félagslega rekin svo hún hætti að soga til sín stóran hluta verðmæta úr hagkerfinu til ágóða fyrir fámennan minnihluta. Þannig skapast mikið svigrúm til að reisa myndarlega velferðarkerfið við og styrkja alla innviði samfélagsins. Einnig skapast með því færi á að verðmætin skili sér til þeirra sem skapa þau með vinnu sinni, og þannig til samfélagsins. Með því að létta vaxtaklafa af vöruverði og húsnæðisskuldum almennings má bæta lífskjörin og stytta vinnutíma.

Lesið nánar um þetta og fleira í stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar. 
Fréttastofa Ríkisútvarpsins fjallar í dag um ýmis stefnumál Vinstri-grænna. Í fréttinni segir meðal annars þetta:

Katrín segir [þurfa] að skoða verðtrygginguna og hvernig hægt sé að draga úr hennar vægi. Þetta verði hins vegar ekki gert nema að hér verði rekin aðhaldssöm stefna í ríkisfjármálum og mjög skýr stefna í efnahagsmálum. Hún segir það framtíðarstefnumið að hér verði ekki verðtrygging. Það ríki hins vegar ekki nægur stöðugleiki í efnahagsmálum í dag til að hægt sé að afnema verðtryggingu í einum vettvangi. Hún segir flokkana nokkuð sammála um þetta atriði.

Ég er nokkurn veginn sammála því sem Katrín segir. Vil þó bæta við: Auðvaldið hefur aldrei og mun aldrei stuðla að stöðugleika í efnahagsmálum. Óstöðugleiki er innbyggður í það. Það er hannað til þess að safna saman auði, og þegar gróðinn minnkar verður kreppa. Ef fólk vill út úr kreppunni, og út úr óstöðugleikanum, þarf að minnka vægi auðvaldsins. Þá er hægt af alvöru að minnka vægi verðtryggingarinnar, og svo afnema hana þegar vægi hennar hefur minnkað. Ég er sammála aðhaldi -- í efnahagsmálum almennt, í þeim skilningi að ég vil spara samfélaginu hinn ofboðslega kostnað af gróðadrifnu fjármálakerfi. Það hlýtur, fjandakornið, að vera hægt að eignast heimili án þess að þurfa að borga þrefalt verð. Krónuna ber að sama brunni; vandi íslensku krónunnar er að fjármálakerfið stelur annarri hverri krónu af okkur.

Það er augljóst að hér í landinu þarf að vera skýr stefna í efnahagsmálum. Samfylkingin hefur það forskot á aðra flokka, að hafa nokkuð skýra stefnu, sem snýst að miklu leyti um aðild að Evrópusambandinu, með öllu sem því tilheyrir. Ég er ósammála þeirri stefnu, en ég veit ekki til að neinn annar af gömlu flokkunum hafi alvöru efnahagsstefnu. En einn af nýju flokkunum hefur hana. Það er flokkurinn minn, Alþýðufylkingin. Lesið stefnuskrána okkar (óttist ekki, hún er stutt), þar kemur fram skýr og skorinorð stefna: Félagsvæðing, í einu orði sagt. Hún felur í sér að við þurfum að verja fullveldið af mikilli festu, efla innviði samfélagsins og lýðræðið (meðal annars efnahagslegt lýðræði) og setja fjármálaöflum miklar skorður.

Fullveldissinnaður vinstriflokkur

Alþýðufylkingin tekur eindregna afstöðu gegn ESB-aðild og þegar við tölum um andstöðu þýðir það ekki að greiða atkvæði með aðildarumsókn eða álykta um að vilja ljúka viðræðum (eins og sumir). Það þýðir að við viljum slíta viðræðunum. Stefnuskráin okkar er skýr og afdráttarlaus um þetta og auk þess leggjum við frekari áherslu á mikilvægi málsins með sérstakri ályktun um ESB, sem framhaldsstofnfundurinn okkar samþykkti á dögunum.

Tvískinnungshátturinn afhjúpar tækifærisstefnuna

Katrín Jakobsdóttir "Unir niðurstöðunni um ESB" -- "VG vill ljúka ESB-viðræðum", greinir Moggi frá.

Það þarf forhertan haus til að sjá ekki þversögnina í því að "telja hagsmunum Íslands betur borgið utan Evrópusambandsins" en vilja samt halda áfram aðlögunar- og samningaferlinu. Ég hefði getað kyngt ýmsum málamiðlunum sem VG hafa gert fyrir ríkisstjórnarsamstarfið, en að samþykkja ESB-umsókn er eitt af því sem ég get ekki sætt mig við. Sá sem vill ekki ganga í sambandið sækir hvorki um aðild að því, né samþykkir umsókn um aðild að því, né kýs flokk sem gerir það. Það er svo einfalt.

Alþýðufylkingin er eini vinstriflokkur á Íslandi sem er fortakslaust á móti ESB-aðild.Stefnuskrá hennar tekur af öll tvímæli um það og framhaldsstofnfundur okkar um síðustu helgi lagði enn frekari áherslu á andstöðuna í Ályktun um Evrópusambandið.

Alþýðufylkingin er flokkur sem vinstrisinnaðir fullveldissinnar geta fylkt sér um og stutt án þess að vera með óbragð í munninum.

"Stefnt að félagshyggjustjórn"

Landsfundur VG vildi ekki útiloka stjórnarsamstarf með Sjálfstæðisflokknum eftir kosningar, eins og UVG lögðu til, en samþykkti þess í stað ódýrt orðalag um að "stefnt" skyldi "að félagshyggjustjórn". Þá geta þau varla ætlast til þess að Samfylkingin útiloki samstarf við Sjálfstæðisflokkinn heldur.

Steingrími bolað burt

Þann 13. febrúar síðastliðinn greindi Sandkorn í DV frá því að mjög væri þrýst á Steingrím J. Sigfússon að víkja sem formaður VG, til þess að minnka skaðann í komandi kosningum. Fram kom að jafnframt væri þrýst á Katrínu Jakobsdóttur að gefa kost á sér í hans stað, en hún hefði tekið dræmt í það.
Þann 14. febrúar reyndi Steingrímur að bera sig vel í viðtali við fréttastofu Ríkisútvarpsins: „Ég hef ekkert annað gefið í skyn en það standi til. Ég er formaður og var kosinn á landsfundi 2011 og ég veit ekki til þess að ég hafi gefið mönnum tilefni til vangaveltna um neitt annað.“

Þann 15. febrúar fjallaði DV aftur um að reynt væri að fá Steingrím til að víkja og Katrínu til að taka sæti hans.
Þann 16. febrúar tilkynnir Steingrímur loks að hann muni ekki gefa kost á sér til endurkjörs. Auðvitað sagðist hann ekki vera að bregðast við minnkandi fylgi í skoðanakönnunum – hverjum hefði nú getað dottið það í hug? – en hann trúði því samt að ákvörðun hans yrði til góðs fyrir flokkinn. Ansi er ég hræddur um að það sé of seint í rassinn gripið. Og auðvitað sagði hann, eins og hann hefur svo oft orðað það áður, að hann hefði nú aldrei ætlað að verða eilífur augnakarl í þessum stóli. Þvert á móti þætti honum vera kominn tími fyrir kynslóðaskipti.

Lesið restina af greininni Steingrími bolað úr: Pólitísk eftirmæli á Eggin.is.

Varnarlínur vegna ESB-viðræðna

Í síðasta tölublaði Blaðs stéttarfélaganna (sem SFR og St.Rv. gefa út) birtist grein eftir mig, sem nú er einnig komin á Eggina: Varnarlínur vegna ESB-viðræðna.

Viðtal við Þorvald á Smugunni

Ég vek athygli á viðtali við Þorvald, sem er nýbirt á Smugunni: Alþýðufylkingin ætlar að sækja um listabókstaf -- stefnt að framboði á landsvísu.

Lesið líka stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar.

Alþýðufylkingin kynnir sig

Alþýðufylkingin, sem stofnuð var síðastliðinn laugardag, er komin með bloggsíðu, þar sem má lesa stofnályktun og ályktun stofnfundar, auk laga og stefnuskrár. Stefnuskráin verður reyndar ekki fullfrágengin fyrr en á framhaldsstofnfundi í febrúar.
Setjið ykkur í samband ef þið hafið áhuga: althydufylkingin@gmail.com

Nánar um Gamla sáttmála og Nýja sáttmála

Á gamlársdag bloggaði ég um 750 ára afmæli Gamla sáttmála og stakk í leiðinni upp á að ESB-samningur yrði kallaður Nýi sáttmáli. Agli Helgasyni þótti uppástungan "hálf sorgleg" en Páli Vilhjálmssyni virtist lítast betur á hana.

Nú var þessi bloggfærsla stutt og ekki til þess fallin að fara djúpt í saumana, en henni var ekki ætlað slengja bara fram einhverju smellnu slagorði. Ég meina það, að ESB-samningurinn ætti að heita Nýi sáttmáli. Og nú er ég búinn að skrifa grein þar sem ég útskýri það nánar. Gjörið svo vel:

Gamli sáttmáli, Nýi sáttmáli og valkostur fyrir alþýðuna

Tækifærissinnum hegnt

Vinstri-grænum hegnist fyrir tækifærisstefnuna. Vinstrisinnað fólk vill kjósa stjórnmálaflokka með vinstrisinnaða stefnu. Flokkur sem þykist vera andvígur ESB-aðild, en styður samt umsókn, glatar trausti sem er ekki svo árennilegt að endurheimta. Hvað þá þegar sami flokkur er búinn að sitja og standa eins og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn býður. Eða hefur barist á hæl og hnakka fyrir því að koma IceSave-skuldum á íslenska ríkið. Eða endurreist fjármálakerfi kapítalismans. Eða sett stefnuna á aukna erlenda fjárfestingu.

Áramótavísa

Þessi orti sig sjálf áðan:

Lítil átti áramót,
ekki fyndið skaupið,
lítið snæddi og lítil bót
að lítið fékk í staupið.

Áramótaávarp forsetans

Í gærkvöldi horfði ég á síðasta áramótaávarp Hu Jintao, fráfarandi forseta Kína. Hann kvað árið 2013 verða mikilvægt ár í efnahagsuppbyggingu Kína, ásamt því að merkilegra frétta væri að vænta af átjánda landsþingi Kommúnistaflokksins. Loks óskaði hann heimsbyggðinni friðar og velsædar, auk góðrar heilsu, á nýja árinu.
Svona, svo því sé haldið til haga.