Thursday, July 20, 2006

Yfirgengilega ósmekklegt...

Kiriyat Shmona, skammt sunnan við yfirráðasvæði Hizbullah-samtakanna: Ísraelsk börn látin skrifa "kveðjur" til líbanskra barna.
Dear Lebanese/Palestinian/Arab/Muslim/Christians - Kids,
Die with love.
Yours, Israeli Kids


(meira hér)

Þetta hlýtur að vera eitt það ósmekklegasta sem ég hef séð lengi. Í bakgrunninum sést í hermann, standandi uppi á morðtóli. Ekki það, að krakkahóp er tæpast hleypt alveg upp að morðtólum nema kannski í fylgd með fullorðnum.

Wednesday, July 19, 2006

Lóur og sólarupprásir á Kleppi

Einn af kostunum við að vinna næturvaktir er að þá sér maður oft sólarupprásina. Héðan frá Kleppi hef ég séð margar hrikalega fallegar sólarupprásir undanfarna mánuði. Í nótt var ennþá bjarmi á norðvesturhimninum þegar morgunroðinn var kominn á norðausturhimininn.

Á túninu fyrir norðan Klepp er gjarnan mikið af lóum á sumrin. Í gærmorgun, eldsnemma, taldi ég 26 stykki, og nokkru seinna, um 7-leytið, 34. Mest hef ég séð 66 staddar á túninu í einu, það var í hittifyrra.

Thursday, July 6, 2006

Eggin, Írak, Kórea, Mexíkó, Nepal...

Vísir.is fjallar um ákæruna á hendur Bush eldri.
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
SFR og LSH hafa loksins gengið frá nýjum stofnanasamningi.
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Það er greinarstubbur eftir mig á Egginni í dag. Talandi um Eggina, þá er víst óhætt að ljóstra því upp út úr núverandi síðu, sem í upphafi var hugsuð sem bráðabirgðaafdrep, mun innan skamms klekjast nú og mun flottari síða.
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Íraski shííta-leiðtoginn al-Hakím vill að þeim verði veitt sakaruppgjöf, sem hafa barist fyrir þjóðfrelsi Íraks, þótt þeir hafi drepið bandaríska hermenn. Ég held að ég geti samsinnt því. Þjóðfrelsisbarátta eða vopnuð barátta gegn erlendu hernámsliði sem fer fram á herteknu landi er réttmæt barátta. Það er auðvitað leiðinlegt fyrir hermennina að vera drepnir, en það er ekki eins og þeir hafi verið í sunnudagsbíltúr í Írak til að byrja með. Það er ekki glæpur að verja föðurland sitt þegar á það er ráðist.
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Norður-Kóreumenn uppskera hörð viðbrögð við eldflaugatilraunum sínum. Þetta er ekki sanngjarnt. Sko, ég er á móti hernaðareldflaugum sem slíkum, en ef Bandaríkjamenn, Rússar, Kínverjar og aðrir „mega“ þróa og framleiða eldflaugar, þá er enginn grundvöllur fyrir því að Kóreumenn megi ekki gera það líka. (Ég tek m.ö.o. í sama streng og stjórn Venezuela.) Kórea er höfuðsetin. Íbúar hennar hafa ekki gleymt Kóreustríðinu og það er skiljanlegt að leiðtogar Kóreu vilji gera allt til að það endurtaki sig -- það er að segja, annað en að minnka sín eigin völd, býst ég við. Ef þeir væru það sem þeir segjast vera, þá ímynda ég mér að heimavarnarlið mundi spila miklu stærri rullu en það gerir og herinn sjálfur miklu minni. Ekki ósvipað því hvernig Kúba hagar sínum vörnum. Eða eins og Venezuela hefur í bígerð. Peningana, sem nú fara í herinn, væri þá ef til vill hægt að nota til þess að fæða og klæða þjóðina svo vel væri, og södd þjóð sem er ánægð með skipan mála mundi væntanlega vera miklu viljugri til að verja ríkið fyrir innrás úr suðri. Talandi um innrás í Kóreu, ég hef heyrt vangaveltur um það hvort það væri farsælasta lausnin á vígbúnaðarkapphlaupinu á Kóreuskaga, að Kínverjar innlimuðu einfaldlega norðurhluta Kóreu. Ég er nú reyndar efins um að það væri sniðugt...
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Obrador vinnur á í endurtalningu á atkvæðum í Mexíkó. Ef hann vinnur kosningarnar gæti það í sjálfu sér haft ýmislegt ágætt í för með sér, t.a.m. varðandi olíuviðskipti Mexíkó og Bandaríkjanna. Á heildina litið hef ég samt nákvæmlega enga trú á að hann sé boðberi nýrra tíma í Mexíkó. Þessar kosningar eru ljóta blöffið. Tveir hægrimenn og sá þriðji sem ég býst við að gæti kallast hægrikrati, en ekki meira til vinstri en það. Hægrikratanum stillt upp sem mexíkönskum Hugo Chavez. Hvaða rugl er þetta eiginlega? Ef þessir þrír frambjóðendur eru ekki pólitísk fölsk valþröng, þá hef ég ekki séð falska valþröng. Stilla upp þrem frambjóðendum, tveim slæmum og einum ekki alveg eins slæmum en samt slæmum, og svindla svo í ofanálag. Fuss.
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Glefsur úr nýju viðtali við Prachanda formann í Nepal: „Nepal’s Maoist leader yesterday vowed in an interview that the rebels would not return to war but warned they could call protestors back onto the streets if talks with the government broke down.“ Ég held að það megi túlka sem vissa uppgjöf, að hann skuli heita því að maóistar taki ekki aftur upp vopn, a.m.k. ekki að fyrra bragði. Að vísu var róðurinn orðinn þungur fyrir her maóista; þótt þeir eigi mikið fylgi á landsbyggðinni, þá höfða þeir ekki eins til borgarbúa, og spurning hversu góð hugmynd það hefði verið að reyna að taka Kathmandú utanfrá. Þegar Prachanda segist geta kallað mótmælendurna aftur á göturnar, þá býr samt óneitanlega þungi að baki orðum hans. Þess er skemmst að minnast, er maóistar héldu útifun í Kathmandú þar sem hundruð þúsunda manna komu saman. Slíkt gera menn ekki að gamni sínu.
We may appeal to the people for a peaceful movement. Not just 19 days but if necessary 29 or 39 will be there but we will not go back to war“ segir hann. Ég get ekki annað en velt vöngum -- ég hugsa að þeir gætu það sennilega, en hvers vegna gera þeir það þá ekki? Í ljósi þess hvernig þeir hafa spilað baráttuna undanfarna mánuði, þá hlýt ég líka að velta vöngum yfir því hvað væri æskilegt. Ef þeir hafa brugðist byltingarhlutverki sínu, þá væri auðvitað pólitískt kvantítatífur munur á þeim og núverandi ríkisstjórn, en kvalítatífur munur yrði eiginlega óverulegur. Það er að segja, stjórn þeirra yrði ekki byltingarsinnuð. Þá væri kannski til lítils barist, a.m.k. til lengri tíma litið. Til skemmri tíma litið yrðu ávinningarnir samt væntanlega verulegir.
We have seen revolution and counter revolution in the 20th century, and Stalin’s experiment failed. We do not want to repeat the same phenomenon. We want to go ahead with competition“ segir Prachanda. Í sjálfu sér er ég sammála þessum orðum hans -- en finnst ég þó finna þef af endurskoðunarstefnu. Semsé að þetta sé ekki framþróun heldur úrkynjun á sósíalisma. Hver er munurinn á afvopnuðum maóista-þingræðisflokki og öðrum óvopnuðum þingræðisflokkum? Harla lítill, ef það er satt sem sagt er, að þingræðisleiðin sé ófær fyrir byltinguna.
Prachanda segir menn sína munu hætta að rukka byltingarskatta þegar sjálfstjórnarsvæði maóista renna saman við borgaralega ríkisvaldið. Það er eðlilegt; samhliða ríkisvald (eða ígildi þess) hlýtur að þurfa að innheimta skatta eins og annað ríkisvald, en samruni við borgaralegt ríkisvald, hvað er það annað en strategísk málamiðlun? Hann heldur áfram: „We are 21st century communists. We are not dogmatic. We are trying to develop our line, policy and programme for the changed situation, Try to understand our flexibility.“ Sveigjanleiki í strategískum efnum, hmm? Það er það sem kallast hentistefna á góðri íslensku. Það er líka dæmigert, að kommúnistaleiðtogar kalli flokka sína „nútímalega“ þegar þeir eru að útvatna stefnu sína og keyra byltinguna út af sporinu. Ekki svo að skilja að kommúnistaflokkur eigi ekki að vera nútímalegur -- orðið er bara oft notað sem skálkaskjól fyrir endurskoðunarstefnu.

Tuesday, July 4, 2006

Þögnin rofin

George H.W. Bush kemur til Íslands í dag, einn stófelldasti núlifandi stríðsglæpamaður í heimi. Sakaskrá hans er löng og ljót. Forseti Íslands ætti að finna sér eitthvað betra að gera heldur en að traktera svona bófa. Ég bendi fólki á að lesa Kæru gegn George H.W. Bush, sem lögð var fram í gær af nokkrum borgurum sem eru á móti stríðsglæpum. Ekki þarf að reikna með því að íslensk stjórnvöld bregði í þetta skipti út af þeim vana sínum að sjá í gegn um fingur með glæpi gegn mannkyni, þegar í hlut eiga málsmetandi menn frá Vesturlöndum.

Á Gagnauga.is skrifar Jón Karl Stefánsson: Fréttir eða áróður?

Ég vil benda fólki á að taka síðdegið 11. júlí frá. Þá er væntanlegur hingað til lands ekki ómerkilegri maður en Michael Chossudovsky. Gagnauga greinir frá (sorrí, ég kann ekki að vísa á sjálfa tilkynninguna).
~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Við bloggi mínu frá 16. júní barst eitt svar, þar sem Pétur Þorleifsson rekur nokkur atriði í umhverfisverndarbaráttu undanfarinna ára. Mig rámar nú í þessa baráttu, veit að hún fór fram, tók þátt í henni og svona. Í henni fór sumt vel og sumt miður. Niðurstaða málsins er kannski besti mælikvarðinn.

Eftir blogg mitt 13. júní spunnust umræður þar sem Ólafur Páll Sigurðsson fór mikinn (1,2,3). Ég veit ekki hvað ég sé mikla ástæðu til að að elta ólar um þetta, en tel sjálfsagt að birta hérna svar mitt sem annars birtist á öðrum vettvangi:
Nýleg skrif mín, sem voru m.a. gagnrýnin á skyrsletturnar í fyrra, voru ekki hugsuð sem gagnrýni á viðtöl, greinaskrif, ferðalög, tjaldbúðir eða annað sem ég tel hafa heppnast vel. Gagnrýnin á skyrsletturnar var gagnrýni á einstaka, herskáa aðgerð sem ég tel hafa verið vanhugsaða, óheppilega og afvegaleiðandi fyrir umræðuna.
Ég kannast ekki við að hafa vikið að því sérstaklega að Paul Gill hafi neitað Grapevine um viðtal. Ég vissi ekki einu sinni að Grapevine hefði komið við sögu. Ég sé ekkert óeðlilegt við að menn neiti blaðamönnum sem þeir treysta ekki um viðtal, en það var Paul sjálfur sem sagði mér að hefði ekki áhuga á að tala við fjölmiðla, vegna þess að þetta hefði verið "bein aðgerð, ekki PR-stönt" (hans eigin orð). Ég kannast ekki við að hafa apað "viðbrögð, hundalógík, útúrsnúninga, vannþekkingu og vísvitandi falsanir" eftir Grapevine, enda hef ég ekki einu sinni séð umfjöllun blaðsins um þetta mál. Mín skrif eru mínar skoðanir, ekki blaðamanna Grapevine.
Ég veit vel að sum þeirra sem slettu skyrinu tóku beinan þátt í undirbúningi HÆTTA-tónleikanna. Gott hjá þeim, en það kemur skyrslettunum ekki við.
Mér finnst aulalegt að saka mig um að "rembast við" að "falsa söguna". Starf og aðgerðir íslenskra umhverfisverndarsinna (ekki síst ÓPS) hafa, að mínu mati, svo sannarlega haft áhrif. Ég man ekki eftir að hafa haldið öðru fram. Það sem ég hélt hins vegar fram í mínum skrifum var (a) að hreyfing umhverfisverndarsinna á Íslandi þarfnaðist strategíu og (b) að beinar aðgerðir væru beggja handa járn, stundum ætti sumt við, stundum ekki.

Það gildir það sama og þetta og fyrr sagði, að niðurstaðan er besti mælikvarðinn.